De fotowidget van vandaag op borstvoeding.com had een pakkende titel: Stop jij met flesvoeding? Een mooie tegenvraag van een moeder wanneer haar gevraagd wordt of ze nog niet gaat stoppen met de borstvoeding. Geniaal. Ik wilde wel dat ik die zelf bedacht had, maar die eer valt Saskia, moeder van Ties, toe. Ze zette me er wel flink mee aan het denken. Want inderdaad, moeders die de fles geven krijgen die vraag waarschijnlijk niet zo vaak als moeders die de borst geven. Kinderen die in het openbaar een fles krijgen worden ook niet met hun moeder weggejaagd of naar de toiletten verwezen. Kinderen die al lang en breed zelf kunnen lopen zie je vaak genoeg nog in een wandelwagen zitten met een fles melk of limonade in hun handen. Ook tegen een fopspeen bij een grotere baby of peuter wordt niet raar aangekeken en men vindt het vaak wel leuk juist. Een snelle Google-search levert een keur aan leuke (en minder leuke) spenen op. Volgens een logopedist stoppen kinderen als je er niets aan doet gemiddeld tussen 2 en 4 jaar met spenen. En inderdaad, pas als een kind dat naar de basisschool gaat nog een speen heeft begint men de wenkbrauwen lichtjes te fronsen. Tussen 2 en 4 jaar is, niet helemaal toevallig natuurlijk, ook de gemiddelde leeftijd dat kinderen uit zichzelf de borst vaarwel zeggen. Borstvoeding geven na de eerste zes maanden, zeker na he eerste jaar, wordt in onze cultuur gezien als vreemd en zelfs als freakshow. Moeders worden beticht van egoisme, exhibitionisme en soms zelfs incestueuze neigingen. Terwijl ze gewoonnet als moeders met de fles en de speen dat doen, hun kind eten, veiligheid en troost bieden. Maar dan op de natuurlijke manier. Wie biedt nu eigenlijk de freakshow?
C.G.A. van Veldhuizen-Staas (2006): De duur van de borstvoeding periode in medisch/fysiologisch, cultureel- en historisch-antropologisch en biologisch perspectief.
