Foto: (vlnr) Liam Hemsworth als Gale Hawthorne in The Hunger Games (2012), Chris Hemsworth als Thor in Thor (2011) en Luke Hemsworth als Shadow in Bikie Wars: Brothers in Arms (2012– )
Bij het zoeken naar jarige acteurs voor de zomerspecial kwam ik regelmatig acteurs-families tegen en gelijk daarmee uiteraard het idee daar ook eens iets mee te doen. Vandaar een paar afleveringen family business na elkaar. Borstvoeding is duidelijk ook een gezinsaangelegenheid, het hele gezin wordt erdoor beïnvloed, beïnvloedt het en werkt eraan mee. Natuurlijk kan een moeder ook alleen met haar borstkindje bezig zijn, maar dat zal een gezin niet functioneler maken. Door iedereen te betrekken wordt een gezin hechter, buitensluiten geeft jaloezie. Een weekje familie dus.
Van mijn vijf kinderen werd vaak gezegd dat ze zo op elkaar lijken. Natuurlijk zie ik ook bepaalde familietrekjes, zoals die ook in de broers Hemsworth (afbeelding) te zien zijn. Een bepaalde oog- of haarkleur, de vorm van de ogen en de mond, de lichaamsverhoudingen, zijn zo van die kenmerken die je in families ziet terugkomen. Zo zijn de kinderen van mijn man (blond, blauwogig) en mij (blond en grijs-blauwogig) allemaal, surprise-surprise, blond met blauwe ogen. Maar het blond varieert van witblonde baby’s tot donkerblonde volwassenen, soms met een rossige gloed. Qua huidskleur is goed te zien dat ze twee verschillende grootvaders hebben: de meesten kleuren in de zon vrij eenvoudig naar een rood-bruine tint, fijne erfenis van de ene opa, maar eentje is spierwit (roomblank mag ook), verbrandt en is vervolgens weer spierwit. Erfenis van de andere opa, net als de rossige gloed in het haar. Die gelijkenis valt dus ook wel weer mee. Ik vond mijn kinderen altijd allemaal vooral sterk op zichzelf lijken. Vijf kinderen, vijf zwangerschappen, vijf baringen en vijf keer borstvoeding en allemaal verschillend. Bij mijn kleinzoons zie ik dan weer wel duidelijke trekken van mijn kinderen terug en die zijn niet noodzakelijk te vinden bij de eigen ouders van de jochies. De een heeft wel net zo veel praatjes als zijn pappa, maar de ander heeft exact dezelfde sterretjes in zijn ogen als zijn ene oom. De een heeft precies de lichaamsbouw van zijn oom, de ander lijkt sprekend op zijn moeder op dezelfde leeftijd.
Het is niet het op elkaar lijken dat het ouderschap over meerdere kinderen moeilijk maakt, maar juist het niet op elkaar lijken. Omdat men verwacht dat kinderen op elkaar lijken en min of meer het zelfde soort gedrag zullen vertonen, kunnen ouder lelijk in de problemen komen. Want wat voor de een volstrekt normaal is, is voor de ander vreemd. Ik heb al mijn kinderen gedragen, behalve de middelste, die wilde dat niet. Die wilde ook niet samen slapen en ook geen troostborst. Eentje droeg ik tot ze bijna drie was en voor haar was de doek er alleen maar om andere mensen niet zenuwachtig te maken, want zij zat als een aapje tegen me aangeplakt. Toen ik dat van het volgende kind ook verwachtte kwam ik van een koude kermis thuis. Hem kon ik niet jarenlang dragen, want hij wilde rechtop en zelfstandig zitten en kukelde af en toe bijna uit de draagdoek en legde zijn zwaartepunt veel te ver bij me vandaan. Twee zijn fervente duimers geweest, eentje stak zijn eigen ogen uit toen hij het probeerde en eentje wilde lange tijd enkel een borst in de mond. Eentje wilde zijn voedingen op min of meer gezette tijden, een ander wilde van de eerste tot de laatste dag vaak een beetje.
Nee, geen twee hetzelfde, maar wel gelijke trekjes. Een manier van lachen, een manier van kijken. En karakters die uiteindelijk heel sterk overeen blijken te komen. De koppels die het meeste ruzie maakten, zijn degenen die het meest op elkaar lijken en onveranderlijk ondanks de ruzie naar elkaar blijven toe trekken, ook nu ze allemaal volwassen zijn. Het familie bedrijf is nog sterk hier, ook al wonen ze allemaal zelfstandig. Wel, drie wonen in hetzelfde huis, dat dan weer wel, maar dat zijn niet degenen die veel op elkaar lijken. Degenen die sterk op elkaar lijken 'meugen niet ván elkaar, maar deugen niet bíj elkaar'. Ze blijven naar elkaar toe trekken, maar kunnen niet onder één dak leven.
Deze bijdrage is opgedragen aan mijn kinderen, die van mij de mens, de moeder en de lactatiekundige maakten die ik werd.
