Extraordinair

Foto: Martin Freeman als Arthur Dent en  Bill Nighy als Slartibartfast  in The Hitchhiker's Guide to the Galaxy, gebaseerd op de absurdistische sciencefiction verhalen (''een triologie in  vijf delen'') onder zelfde titel van Douglas Adams
Toen ik ergens liet vallen bezig te zijn met een blogserie met foto’s van de grote acteur Bill Nighy in diverse rollen kwam als reactie bijna gelijk de film waarvan bijgaande foto een scene weergeeft. Die had ik er eigenlijk buiten willen houden, want hoewel persoonlijk een groot liefhebber van bizar en bizarder, had ik toch werkelijk geen idee hoe ik hiermee nu een leesbaar (zowel taalkundig als inhoudelijk) stukje over borstvoeding en/of moederschap moest maken. En wat voor titel moet daar dan bij? Ik zie dat ik al twee keer Buitengewoon* als titel had en een keer Onwaarschijnlijk**. Ook de term outrageously*** komt al twee keer voor in titels. Maar omdat ik een goede uitdaging maar moeilijk kan weerstaan neem ik de handschoen op en komt er een extraordinaire bijdrage. Extraordinair vanwege het buitengewone karakter van de film, de voorbij het normale acteer- en personificatietalenten van deze acteur en vanwege de verwarrende annotaties die het woord voor mij in mijn kinderjaren had.
In het gezin en het milieu waarin ik als kind opgroeide was ordinair het woord om mensen aan te duiden die niet echt tot onze groep behoorden. Eigenlijk niet eens de mensen zelf, maar het gedrag. Bij ordinair gedrag hoorden bijvoorbeeld fel-rood gestifte lippen, lange, gelakte nagels en roken op straat. Maar ook luid spreken, roepen over straat en ergens anders dan aan tafel eten (met uitzondering van een nieuwe haring aan een kraampje). Toen ik Franse les kreeg was ik geschokt toen ik merkte dat ordinair in het Frans gewoon gewoon betekent. In het spraakgebruik bij ‘’ons soort mensen’’ was gewoon verworden tot gewoontjes tot onder de maat. Het woord extraordinair was net zo’n puzzel als het voorvoegsel vice- voor bijvoorbeeld president of voorzitter. Ik vond dat laatste  maar een vies woord, eigenlijk, helemaal niet geschikt voor de verheven positie die het aanduidde. Extraordinair had voor mij een extra ordinaire klank en groot was dus mijn schrik en verwarring toen bleek dat wanneer extraordinair aan een functie of titel werd toegevoegd, het een uitzonderlijk hoog geplaatst functionaris betrof, belast met extra delicate zaken.
Borstvoeding (terwijl er andere mensen bij zijn) is ordinair. Ik gebruik zelf nu het woord ordinair in de oorspronkelijke betekenis, maar veel mensen gebruiken het in dit verband zoals het vroeger bij mij thuis werd gebruikt. Er zijn ook mensen die borstvoeding extraordinair noemen. Sommigen gebruiken dat woord dan zoals ik het als kind interpreteerde en anderen gebruiken het om borstvoeding op te hemelen. Nu mag natuurlijk eenieder vinden wat hij wil, maar gelukkig staat het ieder ander vrij het er niet mee eens te zijn. Borstvoeding is noch vulgair, nog buitengewoon. Borstvoeding is gewoon. Net als voeden en liefhebben. Borstvoeding is eigenlijk gewoon voeden en liefhebben. Liefhebben dan in de meer algemene betekenis en niet in die van het bedrijven der liefde. Ook dat is ordinair in de oorspronkelijke betekenis, maar toch wel ordinair om het en plein public te doen, als u mij nog kunt volgen.
Enfin, wat ik eigenlijk met deze hele verwarde intergalactische brei van woorden probeer te vertellen is, dat borstvoeding, net als alle andere lichamelijke en psychosomatische functies, hoewel wonderbaarlijk, extraordinair en superbe in ontwerp en uitvoering, een gewoon, ordinair, alledaags deel van de dagelijkse bezigheden van een vrouw en haar kind is. En over zoiets gewoons schrijf ik dus nu al mijn zevenhonderdvierendertigste stukje. Het is toch extraordinair hoe je zo buitengewoon veel over zoiets ordinairs als borstvoeding kunt spreken en dan nog lang niet uitgepraat zijn.
*) Buitengewoon op 31 maart 2012 en 1 februari 2013
**) Onwaarschijnlijk op 31 januari 2013.
***) Outrageously op 25 en 26 november 2011

Buitengewoon

Foto: Patricia Arquette als het medium Allison Dubois en Maria Lark als eveneens aparte dochter Bridgette Dubois in Medium.
De laatste detectives in mijn rijtje zijn die, die niet zozeer in een vreemde omgeving met vreemde dingen bezig zijn, maar die zelf een beetje vreemd zijn. Buitengewoon, paranormaal, of werken met het paranormale. Voorbeelden in filmisch opzicht zijn er niet veel. Buitengewone vrouwen genoeg, maar die houden zich meer met staande blijven en vechten bezig dan met onderzoeken  en de meeste het paranormale onderzoekende of paranormale onderzoekers zijn mannen (leuke mannen, meestal, maar niet passend in dit thema van vrouwelijke onderzoekers). Met uitzondering natuurlijk van de zo gewoontjes ogende Allison Dubois, het mysterie oplossende medium in Medium (zie foto). Verder moet u het stellen met voorbeelden uit de boekenwereld. Een van mijn favoriete auteurs, Charlaine Harrison (bekend als auteur van de boeken waarop de TV serie True Blood is gebaseerd, en die ook een serie heeft  geschreven met de  vrouwelijke amateur detective Aurora Teagarden) beschreef de avonturen van Harper Connelly, die na door de bliksem getroffen te zijn lijken kan vinden en de doodsoorzaak achterhaalt. Een andere leverancier van dit genre verhalen is Laurell K. Hamilton met een vampier jagende Anita Blake en de feeënkoningin Merry Gentry die misdaden in de wereld van sprookjesfiguren oplost, gesitueerd in de normale wereld.
Het grote voordeel van het schrijven van verhalen als deze is de grote vrijheid die je als schrijver hebt om de omstandigheden aan te passen aan wat je personages nodig hebben om te schitteren. Wie zelf een universum schept mag dat vormgeven naar eigen genoegen. Toch, als de auteur haar publiek wil blijven boeien en binden, moet ze zich aan enige wetmatigheden houden. Er moet consistentie in de verhaallijn zitten en de personages moeten zich gedragen volgens het hun gegeven karakter. De buitengewone onderzoekers en probleemoplossers zelf kunnen natuurlijk niets aanpassen aan hun voorkeuren en moeten werken met het materiaal dat zij krijgen voorgeschoteld. Gewoon en buitengewoon, normaal en paranormaal, het moet worden opgelost binnen de regels van het verhaal. Het oplossen van borstvoeding problemen moet ook altijd binnen de wetten en regels van het verhaal blijven. Gewone problemen, gewone oplossingen, buitengewone problemen, buitengewone oplossingen.
Moeders en baby’s en borstvoeding kunnen gepaard gaan met allerlei problemen. Die problemen kunnen hun oorzaak hebben in de borstvoeding zelf, in de omstandigheden van de moeder of van het kind of van een of andere combinatie van die drie. Wat ook de oorzaak is van het probleem, en borstvoeding probleem heeft een borstvoeding oplossing nodige, zoals een paranormaal probleem een paranormale oplossing nodige heeft. Zoals ik eens las: als borstvoeding de vraag is, is kunstvoeding niet het antwoord. Als borstvoeding de vraag is, ligt het antwoord binnen de regels en wetmatigheden van het borstvoeding verhaal. Anders dan de schrijver van het fantasy-verhaal kan de borstvoeding-probleemoplosser niet zelf de regels van de wereld waarin het verhaal zich afspeelt opstellen. Die regels liggen namelijk al vast, die zijn al geschreven. De regels en wetmatigheden van borstvoeding liggen in de menselijke blauwdruk. De menselijke blauwdruk is het resultaat van eeuwenlange in vivo  researchprojecten, hypotheses en praktijkopstellingen.
Een flink deel van alle problemen met borstvoeding worden veroorzaakt door het negeren  van de menselijke blauwdruk en door borstvoeding vragen kunstvoeding antwoorden te geven (Quinn, 2013). Alsof ze in het verkeerde verhaal zitten en de wetmatigheden van het verhaal niet herkennen of erkennen. Alsof Charlaine Harrison zich vergist en Aurora Teagarden erop uitstuurt om Sookie Stackhouse’s problemen op te lossen, of Anita Blake leent van Laurell Hamilton om die van Aurora Teagarden aan te pakken. De chaos zou compleet zijn en de lezer zou kop noch staart aan het verhaal kunnen vinden en de favorieten in de verhalen zouden in deplorabele toestand eindigen. En dat is precies wat met veel moeders en hun kinderen gebeurt als ze kunstvoeding antwoorden op borstvoeding vragen krijgen. Zorgverleners die te maken hebben met moeders en kinderen en hun voeding moeten zich dus even afvragen in welk verhaal zij figureren voor ze met oplossingen komen.
Quinn EA: Who manages the mammaries? (blog, jan. 2013)
Eurolac Flits! met label problemen oplossen, gewoon, normaal, blauwdruk. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.

Onwaarschijnlijk

Foto: Gillian Anderson als speciale zaken FBI agent Dana Scully in The X Files.
Naast de gewone detectives, forensisch onderzoekers en amateurs zijn er ook ogenschijnlijk gewone onderzoekers die te maken krijgen met bizarre zaken in film en TV-serie. Dat zijn de vrouwen uit de science fiction detective- en suspenseverhalen. Science fiction is een aparte tak van vermaak, want het is gebaseerd op wetenschap en verwachtingen over uitbreiding van wetenschappelijke mogelijkheden en ontwikkelingen en/of op bespiegelingen van de soort ‘’stel je nu eens voor dat deze theorie echt mogelijk was, wat zou er dan allemaal mogelijk zijn’’ en in zo’n ‘’verzonnen maar mogelijk mogelijke wereld’’ worden dan misdaden gepleegd of treden mysteries op die onderzocht moeten worden. U begrijpt dat mijn vreemd werkende brein, overborrelend van fantasie, beelden en nieuwsgierigheid, daarvan smult. Met rode oortjes en dolle uren draaiende fantasie en onderzoeksdrang volg ik dan ook de avonturen van Olivia Dunham, een speciale zaken FBI agent, gespeeld door Anna Torv in Fringe (inclusief parallel universum en geniepige buitenaardse invasie) en Dana Katherine Scully (zie foto), ook een speciale zaken FBI agent (inclusief ufo’s, paranormale verschijnselen, geesten en spoken). En verbindingen leggend met mijn vak, uiteraard.
Borstvoeding is geen ruimtevaartwetenschap en geen science fiction, er is in feite net zo veel vreemds en ingewikkelds aan als aan lopen, eten, praten en ademhalen. Voor sommige mensen kunnen al die normale dingen een uitdaging betekenen en voor sommige mensen is er geavanceerde wetenschap nodig om het normale te kunnen doen. En sommige mensen kunnen in redelijke bizarre omstandigheden komen, waardoor overigens normale zaken volkomen vreemd en buitenissig kunnen worden. En borstvoeding wordt natuurlijk door ‘’men’’ vaak behandeld alsof het iets is uit een parallel universum of iets dat door buitenaardsen stiekem op onze wereld is geïntroduceerd.
De basis voor het werken in science fiction-achtige borstvoeding omstandigheden is toch ook weer, net als altijd, een grondige, diepgaande, brede, doorleefde, volledige kennis van de normale, fysiologische borstvoeding. Wie niet heel erg goed weet hoe het normale werkt, kan niets met het afwijkende. Buitengewoon is alleen buitengewoon in relatie tot gewoon. Om het buitengewone volledig op waarde te kunnen schatten moet het gewone in het bewustzijn, het onbewuste en onderbewuste verankerd zijn. Zonder die grondige kennis van het gewone kan het afwijkende voor normaal worden aangezien en kan borstvoeding worden gezien als een bezigheid voor ufo-jagers en andere freaks. Zonder die buitengewoon diepgaande kennis van het normale kan borstvoeding iets worden dat alleen is weggelegd voor mensen die bekend zijn met kwantum fysica en andere science fiction-achtige wetenschap.
Voor mij als lactatiekundig detective is die kennis van normaal de basis, maar ook voor andere zorgverleners en voor de ouders die hun kind borstvoeding geven. Niet iedereen heeft de van-voor-tot-achter en van-achter-tot-voor, die op zijn kop - binnenstebuiten - achterstevoren  kennis nodig van een lactatiekundige detective, maar een gedegen basiskennis van hoe borstvoeding in normale omstandigheden werkt is voor iedereen die met borstvoeding te maken heeft, krijgt of kan krijgen, van belang. En die kennis is gelukkig vrij eenvoudig te verkrijgen en te begrijpen, het is niet meer dan basis-biologie die op een groep 6 niveau kan worden uitgelegd. Iedereen die zich die basiskennis heeft eigengemaakt zal snel zien wanneer er omstandigheden zijn die het patroon veranderen en problemen kunnen opleveren. Dat is het moment om de Special Agent in te roepen. Scully en Dunham zijn al bezet, maar ik ben beschikbaar.
Eurolac Flits! met label gewoon, normaal, en met titel buitengewoon. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.