Roze

Foto: Peter Sellers als Insp. Jacques Clouseau en Capucine als Simone Clouseau in The Pink Panther (1963)
Geef bij Google afbeeldingen de zoekterm borstvoeding op en je beeldscherm kleurt roze*. Roze en wit. Vooral veel roze en wit. Hier en daar wat andere kleuren, maar vooral roze. Licht roze tegen het wit aan, wit met een roze zweem, ietwat donkerder roze en roze met de licht-beigebruine ondertoon van de huid van witte mensen. Heel weinig andere huidskleuren en weinig andere kleuren in kleding en omgeving. Vooral roze in allerlei zoetige tinten. Niet dat ik iets tegen roze heb, maar wel tegen dat zoetige, weeïge roze. Het is het roze van roze wolkjes en de overwaardering van de schattigheid en heiligheid van borstvoeding. Ik ben meer van het sterke-vrouwen roze zoals P!ink dat draagt. Of het roze van hilarische humor van de Roze Panter. Kracht en humor, die twee zie ik liever als associatie bij borstvoeding dan dat weeïg zoete nep-romantische roze met wit.
Ik zou eigenlijk het liefst af willen van dat roze-met-witte imago van borstvoeding. Het bevestigt namelijk alleen het volkomen onrealistische beeld van borstvoeding, waardoor het voor veel moeders en baby’s allemaal veel moeilijker wordt dan het hoeft te zijn. Dat hemels-serene, wit-met-een-roze-waas beeld hemelt borstvoeding veel te veel op. Het zet borstvoeding op een marmeren, goudgerande pedestal met een kristallen stolp erover, klaar om te worden aanbeden en er lofprijzingen over te zingen. En natuurlijk is borstvoeding miraculeus en moedermelk een wonderbaarlijke substantie, maar borstvoeding is ook gewoon voor je kind zorgen en hem te eten geven en moedermelk is ook gewoon melk, voedsel. Het is zelfs vooral gewoon verzorgen, voeden en opvoeden. Zo gewoon en alledaags als het maar zijn kan. Net zo miraculeus gewoon als het kloppen van je hart waardoor je bloed stroomt; net zo wonderbaarlijk normaal als voortdurende vullen en legen van je longen om je lichaam van zuurstof te voorzien en te ontdoen van afval. Zo vanzelfsprekend gewoon als eten, ademen en alle andere lichaamsfuncties.
Romantisch, zoetig, bleekroze geeft een te geromantiseerd beeld van borstvoeding. De dolgelukkige moeder met haar pasgeboren, perfecte, roze baby op hun roze wolkje, elkaar in aanbidding aanstarend als een romantisch liefdespaar, omgeven door rozengeur en maneschijn en een strijkersensemble zachtjes kwelend op de achtergrond. Natuurlijk zijn moeder en kind wezenloos verliefd op elkaar en zijn er ook momenten dat ze zich volledig in elkaar verliezen en in stille verwondering in elkaars ogen kijken. Maar de dagdagelijkse praktijk is minder zoet, minder wolkig en vaak heel wat minder romantisch. Wat er in baby’s luier zit is niet direct rozengeur, het violengekweel klinkt vaak meer als kattengejank en na de zesde voeding in een halve nacht kan die maneschijn je ook gestolen worden.
Moeders hebben om dat hele gedoe van moeder zijn en borstvoeding geven een beetje te laten lopen de roze kracht van P!nk nodig en de schetterend roze humor van de Roze Panter. Daarnaast zijn kennis en inzicht in hoe baby’s in elkaar zitten en hoe borstvoeding werkelijk werkt de beste gereedschappen om van de hele exercitie een ervaring te maken waarop je later met plezier terug kunt kijken. Vergeet de regels die iedereen je probeert op te leggen, maar ga af op de biologische basis en je eigen instincten (en die van je kind). Haal borstvoeding van zijn voetstuk en lach er maar eens om. Gebruik de stolp om in de zomer buiten je taart tegen insecten te beschermen, terwijl je lekker met je kind aan de borst geniet van het gezelschap van je vrienden. Draag roze, maar alleen als je dat zelf leuk vindt; kies anders groen met paarse streepjes, knalrode polkadots, goud-op-nachtblauw pied-de-poule, zwart leer met spijkers of een millefleur zomerjaponnetje.
Borstvoeding past altijd binnen jouw stijl, want borstvoeding dat bepaal je helemaal zelf, samen met je baby. Je bent je eigen trendsetter.
*) De eerste pagina’s resultaten op de Engelse zoekterm breastfeeding geeft verrassend genoeg een zelfde beeld, maar die wordt verder naar onderen toe donkerder en meer gevarieerd.

Klik op de label-links hieronder voor meer stukjes over deze onderwerpen.

Aandacht!

Foto: Liza Minnelli zingt 'Money, Money' (money makes the world go round) als Sally Bowles in duet met Joel Grey als Master of Ceremonies in Cabaret
Wat kost dat nou eigenlijk zo’n baby? Daar zijn natuurlijk allerlei berekeningen voor. Wat kost het om er een te maken, te dragen en baren. Of wat kost het in onderhoud zo’n kind. En dan alleen het eerste jaar, of tot dat je ze het huis weer uit hebt? Dan kon nog wel eens een flink duit zijn. Vroeger kregen mensen kinderen om hun oudedagsvoorziening te verzekeren. Kennelijk investeerden zij in de hoop er iets voor terug te zien. In vroeger tijden zal het ook geen ton* gekost hebben, zoals nu, voor je kind van baarmoeder naar baan is geëvolueerd. Ik denk trouwens dat het ook nu nog wel eens een stuk minder zou kunnen zijn.  Vooral in de eerste jaren. Want, om eerlijk te zijn, voor de baby maakt het allemaal niet uit of hij een met designer meubeltjes ingericht kamertje heeft, hij is toch liever in mama’s armen. Het maakt de baby niet uit of hij wordt rondgereden in state-of-the-art koetswerk, hij wordt liever gedragen in de sterke armen van zijn vader. En poep is poep, of dat nu in een A-merk luier zit of eentje van het huismerk van de supermarkt om de hoek of in een katoenen met de hand gevouwen doek. Erg veel oog voor mode heeft het wichtje ook nog niet, zolang ze maar lekker warm en geborgen is bij mama of papa of misschien bij oma.
Toch moeten alle ouders flink investeren in hun kind. Maar niet alle investeringen zijn financieel van aard. De belangrijkste investeringen zijn zelfs niet materieel. Liefde en aandacht, aandacht en liefde, stapels en stapels liefde en aandacht. Hoe meer liefde en aandacht, hoe minder geld nodig is. Natuurlijk moet een kind gevoed, gekleed, beschut en onderricht worden en dus is er wel wat geld nodig. Maar als er volop liefde en aandacht is en maar een beetje geld, zal een kind weinig te kort komen, terwijl bij een overdaad aan geld en materiele zaken, maar een gebrek aan liefde en aandacht, het kind te kort wordt gedaan.
Investeren is ook wat een moeder in de eerste dagen en weken na de geboorte van haar kind doet. Die investeringen zijn puur immaterieel van aard en met geen geld te koop. Ouders en kinderen moeten elkaar leren kennen, elkaar leren vertrouwen, elkaar leren liefhebben. Ze moeten elkaars gebruiksaanwijzing leren lezen en interpreteren. Ze moeten nogal wat, die ouders en kinderen. Moeders moeten daarnaast, samen met hun kind, nog investeren in het leren hoe borstvoeding werkt. Voor al dit investeren zijn geen vervangingsmiddelen voor geld te koop. Bij het afsluiten van de deal worden gelukkig wel hulpmiddelen meegeleverd. Die hulpmiddelen heten hormonen en instincten. Wanneer er wordt gezorgd voor een vruchtbare omgeving zullen hormonen en instincten van onschatbare waarde zijn bij de investeringen van ouders en hun kinderen.
Die instincten en hormonen hebben wel een beetje een voedingsbodem nodig, iets waar ze zich aan kunnen hechten om  niet verloren te gaan. Dat eerste beetje vaste grond voor die hulpmiddelen voor immateriële investering is een eerste beetje aandacht en inzet. De allerbelangrijkste voorbereiding voor de bevalling en de eerste dagen zijn niet het inrichten van de babykamer en ook niet de plaats van de bevalling. Niet het vullen van de babyuitzetkast of het vergelijken van kinderwagens, bedjes en boxen. Zelfs niet het lidmaatschap van de pufclub of het volgen van een borstvoedingscursus. Het belangrijkste is het voornemen om aandacht te hebben. Aandacht voor de signalen van het moederlichaam en het kind erin. Aandacht voor het geboorteproces. Aandacht voor het net-geboren kind op moeders buik, aan moeders borst. Pure, onverdeelde en onverdoezelde aandacht. Aandacht, voor geen geld te koop, helemaal alleen vanuit jezelf te geven.
Aandacht voor het proces van het baren en geboren worden (zet het geluid van de monitor uit als je in het ziekenhuis baart en draai de machine om, zodat je de uitdraai niet ziet). Aandacht voor de verrichtingen van het lichaam van moeder en kind (niet alles wat je voelt is pijn). Aandacht voor het kind als het uit je lijf op je lijf komt (nee, dat is niet vies; nee, hij hoeft geen kleren aan en jij ook niet, na het baren ben je de schaamte voorbij; nee, hij hoeft nog geen geprik en gepor en gedoe). Aandacht voor elkaar, moeder, vader en kind (had die telefoon maar thuisgelaten, de wereld hoort het nieuws snel genoeg). Aandacht voor elkaar na het eerste uur, na de eerste dag (na een paar dagen is je kindje nog net zo’n wonder om aan de wereld te laten zien). Aandacht voor elkaar en niet voor wat de boekjes zeggen, wat de mensen zeggen en wat de mensen wel zullen denken (wat de mensen denken moeten de mensen zelf weten en ook deskundigen zijn niet de echte experts van jou en je kind).
Al die aandacht voor elkaar geeft de instincten en hormonen de kans om bijna ongemerkt binnen te komen en aan het werk te gaan. De werking van de instincten en hormonen zorgt ervoor dat de aandacht richting krijgt, intenser wordt. De aandacht zorgt er samen met de hormonen voor dat moeder, vader en kind, graag dicht bij elkaar willen zijn. Het lichaamscontact zorgt voor meer hormonen. Meer aandacht en meer hormonen maken samen dat de gebruiksaanwijzingen makkelijker leesbaar worden en eenvoudiger toe te passen. Wat weer zorgt voor meer nabijheid, meer aandacht, meer hormonen, … Aandacht is wat deze microwereld rond laat gaan.
*) Jaap Roelants J: Wat kost een kind.....? Meer dan een ton! Geld&Recht, 20 September 2007 http://www.geldenrecht.nl/artikel/2007-09-20/wat-kost-een-kind-meer-dan-een-ton
Eurolac Flits! met label aandacht, hormonen, liefde, vader, instinct

Wielrennen

Wielrennen – ik moet eerlijk zeggen dat ik me hierbij een beetje op het hoofd krab, want daar heb ik dus helemaal niets mee. Niet als sport in het algemeen en  niet om naar te kijken en niet om de spelregels. Op twee wielen tussen een wiebelig frame, met de kont omhoog, volledig dubbelgevouwen met de darmen en andere organen in elkaar gedrukt en de edele delen geplet, de rug gekromd en de nek krampachtig omhoog om het hoofd naar voren te laten kijken: niets wat ik met gezond en sportief kan associëren.  Ook dat hele systeem van meesters en knechten roept bij mij geen sportieve associaties op. Ik moet echt even goed nadenken hoe ik hier nog een verhaaltje bij kan maken. Dat maakt het voor mij een echte denksport.
De houding op een fiets en vooral op een racefiets is zo ongeveer de minst economische die er te bedenken is. De bloedsomloop kan met gemak op meerdere plaatsen worden afgekneld en deze houding is voor het overbrengen van kracht, om de energie op te wekken om vooruit te gaan, niet erg handig. Een ligfiets zorgt voor een veel hoger rendement in de verhouding tussen krachtsinspanning en bewegingsenergie opbrengst met veel minder afknelling en zonder het in elkaar drukken en wegdrukken van inwendige organen. Het lichaam wordt op een veel groter oppervlak ondersteund, waardoor drukpijn verminderd wordt. Bij een gewone fiets wordt het volledige lichaamsgewicht gedragen door de zitbeenknobbels met wat bil en het perineum, de handen en de voorvoeten. Daardoor ontstaat heel gemakkelijk zadelpijn, maar ook meer of minder ernstige kwetsuren aan de edele delen. Bij vrouwen blijft het voornamelijk bij beursheid, maar ook tinteling en gevoelloosheid zijn mogelijk. Bij mannen zijn erectiestoornissen niet ongewoon, zowel het niet meer krijgen van een erectie als het niet meer kunnen stoppen van een erectie zijn mogelijk. Plat gezegd; sommige wielrenners krijgen ‘hem’ niet meer omhoog, anderen niet meer omlaag.
Bij het baren en voeden van kinderen doen wij in onze cultuur eigenlijk net zo verdraaid en omgekeerd. Om te baren gaan we liggen en om te voeden rechtop zitten. In beide gevallen werken we tegen de zwaartekracht in en negeren we onze eigen instincten en reflexen en die van onze kinderen of we werken ze zelfs tegen. Als we overeind komen om te baren, helpt de zwaartekracht mee, vindt het kind beter zijn weg en is zijn geboortekanaal wijder. Een barende vrouw plat op haar rug is net zo beweeglijk en in controle als een schildpad op zijn rug. In halfzit wordt het baringskanaal nog kleiner gemaakt door de druk op het staartbeen. Bij borstvoeding wekt het juist andersom. Als moeder half achterover ligt en haar kind op zijn buik op haar buik helpt de zwaartekracht hem om op zijn plaats te blijven en de borst niet te verliezen. Voorover liggend heeft een pasgeboren kind optimaal profijt van zijn neurologische gereedschappen en werken zijn reflexen en instincten naar behoren. Het lichaam van de moeder wordt over een groter oppervlak gesteund en zij hoeft geen spieren te gebruiken (die stijf kunnen worden of verkrampen) om die houding enige tijd aan te houden
Met een beetje meer respect voor de natuur en de biologie zouden zowel wielrenners als moeders en kinderen met minder inspanning en minder blessures tot betere resultaten en meer plezier kunnen komen.
www.biologicalnurturing.com
www.biologicalnurturing.nl
Eurolac Flits! met label Biological Nurturing, houding, reflexen, instinct

Olympiade

Afbeelding: iconisch: borstvoeding als olympische prestatie
Zwanger zijn en vervolgens een kind baren wordt wel vergeleken met een Olympische duursport. Die Olympische prestatie wordt als het aan het lichaam van de moeder en aan de baby ligt afgerond met een lange en intensieve cooling down: borstvoeding. Ter ere van de Olympische Spelen en van de Olympische prestatie die elke vrouw levert als zij moeder wordt zolang de Spelen duren elke dag een stukje met een olympische sport als thema en afbeelding. Deze serie begon met een Proloog op 26 juli.

Bestaansbasis

Katherine Heigl als Holly Berenson en Josh Duhamel als Eric Messer die in Life as We Know It moeten uitvinden hoe je een voedt en verzorgt.
Na ademhalen is eten en drinken de basis voor het bestaan, het kale overleven. Het is dan ook logisch dat ouders, zorgverleners en beleidsmakers zich daar makkelijk zorgen over maken. Eten wordt daarom omgeven met geboden en verboden, van zo-moet-het’s tot zo-mag-het-niet’s. Volgens beleidsmakers en zorgverleners is eten iets dat je zeker niet aan de individuele mens kunt overlaten, met name niet als het om het eten van kleine kinderen gaat. En dus zijn er boeken volgeschreven over hoe en wat en wanneer en waar en waarmee ouders hun kinderen van voedsel moeten voorzien vanaf het moment dat zij zijn geboren. Heel veel van die schema’s en adviezen zijn gebaseerd op traditie en bakerpraatjes en maar heel erg weinig op echte kennis of onderzoek. Nu is het ook wel erg moeilijk, zowel praktisch als ethisch, om gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken te doen naar het soort en de manier van het eten van zuigelingen. Maar dat is niet de enige manier om kennis te vergaren. Wanneer we ervan uitgaan dat dieren weten en doen wat goed is voor ze (en dat doen ze want soorten die dat niet doen sterven uit), kunnen we om te beginnen eens gaan kijken hoe dieren het doen. Wat als eerste opvalt is het immens grote verschil in samenstelling van de melk van de diverse zoogdieren en de zeer wijde range in manieren waarop zoogdieren voeden en verzorgen. En dan valt op dat de samenstelling van de melk en de manier van zogen en zorgen samenhangen. Natuurlijk is de samenstelling van de melk als eerste afgestemd op de behoeften van het jong voor groei en ontwikkeling. Een dolfijnenjong heeft heel andere behoeften dan een spitsmuisje, een olifantenkalf heel andere dan een vleermuis, een hertje heel andere dan een babychimpansee. Maar de samenstelling van de melk en de voedingsbehoeften geven ook richting aan de manier van zorgen. Zo is er een algemene tendens te zien naar melk die meer water en minder eiwitten bevat naarmate het jong dichter bij zijn moeder blijft en vaker gevoed wordt. De zoogdieren die het meest op de mens lijken, de chimpansee en de gorilla bijvoorbeeld, dragen hun jong constant met zich mee en voeden zeer frequent, waarbij het jong een actieve partner is die zelf aangeeft voeding nodig te hebben en naar de borst kruipt. Deze manier van voeden en zorgen blijft vrijwel hetzelfde zolang het jong uitsluitend of vrijwel uitsluitend moedermelk krijgt. De manier van groeien en ontwikkelen van baby’s en de samenstelling van de melk van mensenmoeders lijken sterk op die van hun naaste verwanten in de primatenwereld. We mogen er op biologische gronden dus van uit gaan dat ook mensenkinderen worden geboren met de vaardigheden en instincten om hun eigen eten te vinden en te weten wanneer en hoe veel eten ze nodig hebben. Voorwaarde daarvoor is wel dat baby’s zo dicht bij de bron van hun eten zijn dat ze hun vaardigheden ook kunnen inzetten.
Verder kijkend naar andere zoogdieren zien we een andere tendens. Ongeveer rond de gemiddelde tijd dat de eerste melktanden gaan doorkomen beginnen veel zoogdierjongen mee te proeven van het dagelijks menu van de grotere jongen en volwassenen van hun soort. Ze imiteren daarbij het eetgedrag van de anderen in hun groep. Bij veel soorten is het zo dat deze gecombineerde voeding doorgaat tot het begin van de tandenwisseling, waarbij in de loop van die periode het zwaartepunt verschuift van voornamelijk melkvoeding, via van beide evenveel, naar voornamelijk vast voedsel. Er zijn opvallend weinig zoogdieren die het vaste voedsel van hun jongen eerst tot pap koken of pureren om de overgang van melkvoeding naar vast voedsel te maken*. Bij het overgrote deel van de soorten is het begin van het eten van vast voedsel een gewennings- en leerperiode. We mogen ervan uitgaan dat dezelfde mechanismen ook voor mensenkindjes kunnen gelden. Kindjes beginnen dus ergens rond de tijd dat de melktanden gaan komen met mee-eten van het volwassen menu en drinken daarnaast vooralsnog veel en vaak bij moeder. Naarmate het eten, kauwen en verwerken van vast voedsel beter lukt zal minder melk als voeding nodig zijn. Maar we zien chimpanseepeuters ook nog teruggaan naar moeder om even energie op te doen voor het spel of veiligheid te zoeken als de wereld even te overweldigend wordt. Dan is even drinken bij moeder niet zozeer voor de voeding als wel voor de troost en zekerheid. Mensenmoeders die vanaf het begin hun kind op verzoek hebben gevoed merken dit gedrag ook bij hun peuters en kleuters. Veel mensen zijn bang dat dat voor verwende kindjes zorgt en zelfs een basis kan leggen voor emo-eten en troost-eten. Dit is een onnodige angst. Het borstdrinken heeft op die momenten namelijk niets met eten te maken, maar heel erg met de relatie tussen moeder en kind, overdracht van liefde en het leggen van een stevige fundering voor de ontwikkeling van een zelfverzekerd en zelfstandig mens. En hoe kun je daarmee nu een kind verwennen? Daarvan kun je nooit te veel krijgen en nooit op verkeerde momenten.
*Bij sommige soorten wordt vast voedsel wel tijdelijk voorgekauwd of deels voorverteerd voor het aan de jongen wordt aangeboden.

Chercher la Femme

Foto: Alexandre Dumas (père), die voor het eerst deze term gebruikte als middel tot het oplossen van vrijwel elke misdaad. ‘’ Il y a une femme dans toutes les affaires ; aussitôt qu'on me fait un rapport, je dis : « Cherchez la femme !»’’
Ik had ook een bok als zondebok kunnen kiezen als illustratie of een zwart schaap, want deze keer schrijf ik over het zonder verder nadenken of onderzoeken wijzen naar een schuldige. Als het gaat om baby’s wijst het vingertje zonder mankeren in de richting van een vrouw: de moeder. Moeders doen het per definitie fout. Ze voeden te vaak of niet vaak genoeg; ze zijn te streng of niet streng genoeg; ze luisteren te veel of te weinig naar adviseurs; ze geven borstvoeding of juist niet; ze slapen met hun kind in bed of ze leggen hun kind alleen te slapen; ze sjouwen er de hele dag mee rond in een draagdoek juist in een stoeltje; maar bovenal hebben ze nergens verstand van en kun je het opvoeden van kinderen niet zomaar aan ze overlaten. Of zo lijkt het toch als je de commentaren hoort. Feit is, dat de meeste vrouwen zeer goed in staat zijn voor hun kinderen te zorgen. Het is natuurlijk ook onvoorstelbaar dat degene die door schepping of evolutie is belast met het dragen, baren en voeden van het nageslacht daar mentaal niet toe in staat zou zijn. Vrouwen zijn, naast de fysieke gereedschappen zoals baarmoeders en borsten, ook volop toegerust met mentale gereedschappen zoals instincten, reflexen en hormonale ondersteuning om hun kinderen te voeden en te koesteren. Ze worden daarbij geholpen door instincten, reflexen en hormonen die hun kinderen meenemen bij de geboorte. In veel gevallen geldt dat de beste handelswijze voor zorgverleners en andere deskundologen, inclusief lactatiekundigen, is om moeder en kind comfortabel te maken en ze verder met rust te laten. En de beste handelswijzen voor moeders: vertrouw op je zelf en je kind en bedenk zelf wat je wilt. Volg adviezen die voor jou goed voelen. Laat je niet gek maken met 20 verschillende adviezen. En vooral: laat je niet verheffen tot de gezochte vrouw, de zondebok of het zwarte schaap.

PS: Laat je ook niet verleiden tot op 't eerste gezicht diagnoses op basis van gelijkenis met iets bekenders. Alexandre Dumas is echt iemand anders dan Harry Potter's Uncle Vernon (Richard Griffiths), ook is er op 't eerste gezicht wel enige gelijkenis.

Vrouwen en kinderen eerst

In tijden dat mannen nog echte mannen waren en vrouwen zwak en afhankelijk, moesten bij rampen vrouwen en kinderen altijd als eerste gered worden. Daarna werd het meer een ieder voor zich en het eigen lijf eerst. Nu lijkt het erop dat kinderen uit de handen van vrouwen gered moeten worden; dat we, als straf voor het niet meer weerloos, zwak en afhankelijk zijn, een prijs moeten betalen in de vorm van het verlies van het  moederinstinct. Moederinstincten zijn er natuurlijk nog wel (alleen heten ze nu hormonen en reflexen), maar in het proces van onafhankelijk worden moesten de vrouwelijke kenmerken worden opgegeven: vrouwen moesten niet alleen evenveel waard worden als mannen, ze moesten ook hetzelfde gaan denken en doen. Alle vrouwelijkheden die ons daarin hinderen moeten worden geëlimineerd: menstrueren moet niet alleen onzichtbaar worden, je moet er vooral ook van houden (‘’enjoy your period’’, dank je wel Always) en je humeur er niet onder laten lijden, zwangerschap en moederschap mogen je mannelijk geïnspireerde carrière niet verstoren, uitstellen of onderbreken en de verzorging, voeding en opvoeding van de kinderen kan niet meer aan gevoel of instinct worden overgelaten, maar hoort te worden gecategoriseerd, geanalyseerd en geprotocollisseerd. Wie een teen buiten dat smalle rechte pad zet is Een Slechte Moeder. En dan kunnen de volgende onbeschrijflijke dingen gebeuren.
Mariah Carey (USA) kreeg advies van een verpleegster een biertje ''voor 't zog'' te drinken en haar pasgeboren kindje werd haar bijna afgenomen.
Habiba (Spanje) zoekt veiligheid in een tehuis voor alleenstaande moeders met een gewelddadige thuissituatie en haar peuter wordt haar afgenomen omdat zij borstvoeding en bijvoeding op verzoek geeft.
Verna Joseph  (GB), een vluchtelinge met psychische problemen moet toelaten dat haar 3 weken oude baby met geweld van haar wordt afgenomen en een week bij haar weg wordt gehouden, zonder dat zij kan voeden of kolven, terwijl zij zelf in detentie psychiatrische onderzoek ondergaat.

En in Nederland? Hier denken moeders die geen borstvoeding geven dat ze voor slechte moeders worden aangezien, moeders die wel borstvoeding geven krijgen voor het ontbloten van een klein stukje borst zonder er een doek over te doen net zoveel commentaar als andere vrouwen krijgen omdat ze hun haar bedekken met een doek. Om met Obelix te spreken: rare jongens, die mensen.

Vintage

Vintage betekent oude dingen een nieuwe betekenis geven. Biological Nurturing is zo oud als de mens en wordt door Suzanne Colson als een nieuwe manier om borstvoeding te bekijken gebracht. Net zo subliem als vintage styling. Uit de inleiding: ‘’De meeste zorgverleners geloven dat moeders moeten leren hoe ze borstvoeding moeten geven. Dit boek beschrijft nieuw bewijs uit onderzoek dat erop lijkt te wijzen dat moeders en baby’s een aangeboren kennis hebben over borstvoeding geven en krijgen en het introduceert en nieuwe benadering onder de naam ‘’Biological Nurturing’’. Biological Nurturing is een verzamelnaam voor optimale borstvoeding situaties en houdingen, waarvan de interacties spontaan gedrag bij moeders en baby’s losmaken dat hen helpt bij de start van borstvoeding.
Biological Nurturing is snel en makkelijk t doen. De meeste moeders en baby’s manoeuvreren zichzelf automatisch in de goede houdingen als ze aan zichzelf worden overgelaten. De uitdaging voor de zorgverleners ligt in hun begrip van de gedrag inducerende mechanismen en het leren hoe zij moeders n baby’s kunnen helpen doen wat ze van nature kunnen.  Dit boek herstelt het vertrouwen in het biologische ontwerp van de natuur en in het aangeboren vermogen van moeders om borstvoeding te kunnen  geven. ‘’
Colson S: An introduction to Biological Nurturing; new angles on breastfeeding. Hale Publishing, Amarillo TX, USA, 2010