Foto: Jack Nicholson als R.P. McMurphy en Will Sampson als Chief Bromden worden niet volgens de wat-gij-niet-wilt-norm behandeld in One Flew Over the Cuckoo's Nest
Een oproep voor blog-entry titels leverde de volgende voorstellen op: meanderen, historie, hysterie, normvervaging, nipplegate en Dubbel D. Intrigerende titels, waarvan deze keer de normvervaging aan de beurt is.
Normen en waarden werden door de regering Balkenende nieuw leven ingeblazen. Mensen moesten weer netjes en fatsoenlijk worden. Een flink deel van alle ellende was namelijk toch vooral te wijten aan onze normvervaging. Normvervaging is een vaag begrip. Want welke norm? En wat voor vervaging? En wie bepaalt dat? Op basis waarvan? Een aardig plaatje dat de afgelopen dagen op Facebook voorbij kwam laat zien dat in vrijwel alle godsdiensten en levensbeschouwingen de een of andere variant van ‘’Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet’’ vrij ver of helemaal bovenaan de lijst van levensregels, wetten of voorschriften staat. Persoonlijk lijkt mij dat eigenlijk de enige norm die nodig is. Als niemand iets aan een ander doet wat hij of zij zelf niet zou willen worden aangedaan, zou de wereld een aangename plaats zijn.
In de zorg voor de allerkleinsten en de meest kwetsbare medemensen zou dit principe als eerste moeten worden toegepast. Vreemd genoeg is dit vaak niet het geval. Kwetsbare mensen, mensen die veel en langdurige zorg nodig hebben, krijgen vaak een behandeling die ver onder de maat van de wat-gij-niet-wilt-norm is. Als we de manier waarop in vroeger dagen met hen werd omgegaan als norm nemen, zien we wel degelijk een verbetering, want we bergen mensen met psychische stoornissen niet meer op in gestichten en weeskinderen niet meer in Dickensiaanse wees- en werkhuizen. Maar iets is niet goed omdat het nog veel slechter zou kunnen. Zo lang de wat-gij-niet-wilt-norm niet wordt gehaald, is zorg onder de norm, onder de maat.
In de zorg voor de allerkleinste en daarmee per definitie de meest kwetsbare leden van onze samenleving is het vaak niet veel beter gesteld. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de baby en het kind niet. Dat zou eigenlijk de inleiding, het motto en leidende motief moeten zijn voor elke les, cursus, instructie en protocol voor ouders, beroepsopvoeders, verzorgenden, verplegenden en artsen. In de praktijk worden kinderen gevoed, verzorgd en opgevoed op allerlei manieren, maar vaak niet op een manier die de toepassers op henzelf zouden willen zien toegepast. De norm die zij voor zichzelf hanteren vervaagt als het om baby’s en jonge kinderen gaat.
Iedereen zou het liefste willen dat hij wordt behandeld op een manier die plezierig is en past bij zijn persoonlijke behoeften en zijn biologische blauwdruk. De behandeling die een baby op basis van die blauwdruk en persoonlijke behoeften verwacht heb ik op deze pagina’s al meermaals beschreven. Wie te werk gaat volgens de wat-gij-niet-wilt-norm moet dus kennis nemen van deze biologisch blauwdruk om voor het kind te zorgen op een manier waarop hij zelf verzorgd zou willen worden. Maar ook letterlijk achterwege laten wat hij of zij zelf onplezierig zou vinden: alleen gelaten worden als je bang of verdrietig bent, genegeerd worden als je iemand roept of iets wilt vertellen, geen eten krijgen omdat het je tijd nog niet is of omdat het goed is om eens honger te ervaren, gefixeerd en onmachtig om te bewegen in bed worden gelegd om te leren slapen, in een ongemakkelijke houding ergens worden neergezet zonder dat je jezelf in een andere houding kunt brengen.
Als we beginnen met onze kinderen dicht bij ons te houden, zodat we het direct opmerken als zij op hun woordeloze manier met ons communiceren, als wij ze vervolgens begrijpen en hen geven wat zij nodig hebben, wanneer ze het nodig hebben en zoveel als ze het nodig hebben; en als zorgverleners van dat principe zouden uitgaan in hun advisering en zorg, dan zou daarmee een stevig en niet vervaagde norm worden neergezet. We zouden dan als maatschappij zelfs een begin kunnen maken met het leven naar de wat-gij-niet-wilt-norm. Dan zou de wereld nog wel eens een mooiere plaats kunnen worden. Dit beeld doet mijn flower-power-hippie-tijd hart goed.
Eurolac Flits! met label norm, normen en waarden, blauwdruk, verwachtingen. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Een oproep voor blog-entry titels leverde de volgende voorstellen op: meanderen, historie, hysterie, normvervaging, nipplegate en Dubbel D. Intrigerende titels, waarvan deze keer de normvervaging aan de beurt is.
Normen en waarden werden door de regering Balkenende nieuw leven ingeblazen. Mensen moesten weer netjes en fatsoenlijk worden. Een flink deel van alle ellende was namelijk toch vooral te wijten aan onze normvervaging. Normvervaging is een vaag begrip. Want welke norm? En wat voor vervaging? En wie bepaalt dat? Op basis waarvan? Een aardig plaatje dat de afgelopen dagen op Facebook voorbij kwam laat zien dat in vrijwel alle godsdiensten en levensbeschouwingen de een of andere variant van ‘’Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet’’ vrij ver of helemaal bovenaan de lijst van levensregels, wetten of voorschriften staat. Persoonlijk lijkt mij dat eigenlijk de enige norm die nodig is. Als niemand iets aan een ander doet wat hij of zij zelf niet zou willen worden aangedaan, zou de wereld een aangename plaats zijn.
In de zorg voor de allerkleinsten en de meest kwetsbare medemensen zou dit principe als eerste moeten worden toegepast. Vreemd genoeg is dit vaak niet het geval. Kwetsbare mensen, mensen die veel en langdurige zorg nodig hebben, krijgen vaak een behandeling die ver onder de maat van de wat-gij-niet-wilt-norm is. Als we de manier waarop in vroeger dagen met hen werd omgegaan als norm nemen, zien we wel degelijk een verbetering, want we bergen mensen met psychische stoornissen niet meer op in gestichten en weeskinderen niet meer in Dickensiaanse wees- en werkhuizen. Maar iets is niet goed omdat het nog veel slechter zou kunnen. Zo lang de wat-gij-niet-wilt-norm niet wordt gehaald, is zorg onder de norm, onder de maat.
In de zorg voor de allerkleinste en daarmee per definitie de meest kwetsbare leden van onze samenleving is het vaak niet veel beter gesteld. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook de baby en het kind niet. Dat zou eigenlijk de inleiding, het motto en leidende motief moeten zijn voor elke les, cursus, instructie en protocol voor ouders, beroepsopvoeders, verzorgenden, verplegenden en artsen. In de praktijk worden kinderen gevoed, verzorgd en opgevoed op allerlei manieren, maar vaak niet op een manier die de toepassers op henzelf zouden willen zien toegepast. De norm die zij voor zichzelf hanteren vervaagt als het om baby’s en jonge kinderen gaat.
Iedereen zou het liefste willen dat hij wordt behandeld op een manier die plezierig is en past bij zijn persoonlijke behoeften en zijn biologische blauwdruk. De behandeling die een baby op basis van die blauwdruk en persoonlijke behoeften verwacht heb ik op deze pagina’s al meermaals beschreven. Wie te werk gaat volgens de wat-gij-niet-wilt-norm moet dus kennis nemen van deze biologisch blauwdruk om voor het kind te zorgen op een manier waarop hij zelf verzorgd zou willen worden. Maar ook letterlijk achterwege laten wat hij of zij zelf onplezierig zou vinden: alleen gelaten worden als je bang of verdrietig bent, genegeerd worden als je iemand roept of iets wilt vertellen, geen eten krijgen omdat het je tijd nog niet is of omdat het goed is om eens honger te ervaren, gefixeerd en onmachtig om te bewegen in bed worden gelegd om te leren slapen, in een ongemakkelijke houding ergens worden neergezet zonder dat je jezelf in een andere houding kunt brengen.
Als we beginnen met onze kinderen dicht bij ons te houden, zodat we het direct opmerken als zij op hun woordeloze manier met ons communiceren, als wij ze vervolgens begrijpen en hen geven wat zij nodig hebben, wanneer ze het nodig hebben en zoveel als ze het nodig hebben; en als zorgverleners van dat principe zouden uitgaan in hun advisering en zorg, dan zou daarmee een stevig en niet vervaagde norm worden neergezet. We zouden dan als maatschappij zelfs een begin kunnen maken met het leven naar de wat-gij-niet-wilt-norm. Dan zou de wereld nog wel eens een mooiere plaats kunnen worden. Dit beeld doet mijn flower-power-hippie-tijd hart goed.
Eurolac Flits! met label norm, normen en waarden, blauwdruk, verwachtingen. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
