Een bij mannen aan de borreltafel geliefd onderwerp van gesprek zijn borsten. Vrouwenborsten dus. Menboobs vinden ze over het algemeen minder interessant. De meisjes van de hen bekende dames ondergaan complete vergelijkende warenonderzoeken, waarbij kleur, maat, vorm en structuur breeduit worden besproken en geanalyseerd. Dat zijn waarlijk belangrijke zaken die daar diepgaand worden besproken tussen de heren. De heren over de dames. Over de meisjes van de dames, wel te verstaan. Nu is daar natuurlijk ook een boel zinnigs over te zeggen. Ik zal mij nu dus ook eens in die discussie mengen. Wat is nu werkelijk belangrijk bij het beoordelen van De Meisjes van de dames?
Borsten zijn de bij lichamelijk volwassen vrouwelijke mensen altijd aanwezige uitwendige lichaamsdelen die de melkklieren bevatten. Bij de meeste andere zoogdieren zijn de melkklieren buiten de dracht en lactatieperiode niet of nauwelijks zichtbaar aanwezig. Er zijn allerlei theorieën waarom dat bij mensen wel zo is. Eén theorie gaat ervan uit dat de borsten de billen-vervangende blikvangers voor de mannelijke leden van de soort zijn, nodig om de verminderde zichtbaarheid van de echte billen door rechtop lopen te compenseren. Een andere theorie gaat ervan uit dat door de afwijkende anatomie van de mensenbaby een meer geprononceerde borst nodig is, maar dat verklaart niet waarom die borst ook buiten de zoogtijd vooruitstekend zou moeten zijn. er is ook een theorie die ervan uitgaat dat de mens ook een poosje een semi-waterzoogdier is geweest en dat de bolle borsten bij het drijvend op de rug voeden goed bleven drijven. Maar ook dat verklaard niet waarom die drijvers ook buiten de lactatieperiode beschikbaar zouden moeten zijn. Toch de substituutbillen theorie dan maar? Maar waarom dan de zo enorme verschillen in vorm, structuur en formaat van borsten?
Voor de functionaliteit inzake borstvoeding maakt vorm, structuur of maat niet echt veel uit, hoewel de ene borst makkelijker geeft dan de andere. Vrijwel elke borst is in staat melk te maken en te geven, de een wat meer, de ander wat minder, maar vrijwel altijd voldoende voor de vraag. Wanneer te veel moeders namelijk niet in staat zouden zijn geweest melk te maken voor hun baby’s, waren we als soort al uitgestorven voor we hadden uitgevogeld hoe we moedermelk- of borstsubstituten konden maken. Voor makkelijk voeden moet ten eerste de baby bij de borst en het tepelgebied kunnen komen zonder zich in bochten te wringen en een flinke mondvol kunnen aanhappen. Voor de moeder is het handig wanneer ze een houding kan vinden waarin ze dat aanhappen voor de baby mogelijk maakt terwijl ze zelf ook nog enigszins ziet wat er gaande is. Dit soort overwegingen maakt niet de vraag ‘’of er wel wat in zit’’ belangrijk, maar meer de vraag ‘’of je het er uit kan krijgen’’.
Kleine Meisjes zijn niet zo’n groot probleem. Baby moet wat dichterbij komen, maar als de tepels een beetje in proportie zijn, is er geen aanhap probleem en moeder kan redelijk zien wat er gebeurt. Meisjes van formaat zijn niet alleen forser, ook de mogelijke aanlegproblemen zijn dat. Grotere borsten in hun natuurlijke staat zijn, buiten de stuwingdagen, meestal wat losser van structuur. Ook de structuur van de tepel kan losser zijn, minder uitgesproken en daarmee minder handig als richting gever. Verder maakt het voor de baby niet zo veel uit, zolang hij er maar bij kan. De problemen zitten duidelijk aan de kant van de moeder: de comfortabele houding en het zicht. In vrijwel alle klassieke aanleginstructies wordt gesproken over het ondersteunen van de borst en de buik-aan-buik liggende baby naar de borst brengen. Geen enkel probleem met een min of meer stevige borst die op één hand past. Zodra een borst niet op één hand past, los van structuur is en zwaarder, wordt het een probleem. Soms wordt dan gewerkt met kussentjes of mitella’s onder de borst om het gewicht te dragen en de tepel naar voren te laten wijzen. Dan kan soms werken, maar het kan er ook voor zorgen dat de baby heel ver van de moeder vandaan moet komen te liggen om bij die tepel in de frontlinie te komen. Dat kan dan ook problemen geven bij het vinden van een comfortabele houding voor de baby.
Een andere benadering kan zijn om de borst daar te laten waar hij van nature terecht komt zonder steun en te zien of er een comfortabele houding voor de baby bij gevonden kan worden. We richten ons daarbij liefst op een positie van moeder en kind waarbij de baby zelf zich kan aanleggen. Dat voorkomt dat moeder vreemde houdingen moet gaan aannemen om te zien wat baby doet en om te sturen. We komen dan uit bij alle houdingen en posities waarbij de baby voorover ligt. Niet helemaal plat op zijn buik, maar met zijn hoofd hoger dan zijn billetjes. Baby is over zijn hele lichaam, inclusief de uitstekende delen, ondersteund door zijn moeder of door bed, bank of kussens. Moeder ligt half overeind of zit half achterover geleund, met ook haar lichaam volledig ondersteund, inclusief de uitstekende delen, mogelijk met behulp van kussens, een voetenbankje of de salontafel. Moeders armen kunnen ondersteuning van kussens nodig hebben, zodat zij op hun beurt de Meisjes binnenboord kunnen houden. Baby wordt nu zo neergelegd dat de borst en vooral het tepelgebied zonder wurmen of draaien bereikbaar zijn en baby zelf kan pakken. Baby legt zichzelf aan en als moeder niet precies kan zien wat er gebeurt, kan zij wel voelen of het goed gaat. Pijn betekent dat de baby er naast zit of niet diep genoeg heeft gehapt. Afkoppelen en nieuwe ronde - nieuwe kansen.
Naarmate baby groter en meer geoefend wordt, kunnen ook ander houdingen worden uitgeprobeerd. Maar probeer liever niet om de borst op te tillen. Dat is zwaar en moeilijk vol te houden, of het knelt de boel af. ‘’Breng de baby naar de borst’’ moet bij grote borsten eigenlijk heel erg letterlijk worden genomen. De baby moet zijn waar de borst is. De borst moet niet zijn waar ‘’men’’ vindt dat de baby hoort te zijn. Het hele plaatje kan overigens veranderen wanneer moeder een goed steunende voedingsbeha draagt. Wanneer de voedingsopening net ruim genoeg is om de tepel en een drie centimeter eromheen vrij te houden, terwijl de rest van de borst gesteund blijft, kan waarschijnlijk met een meer conventionele methode worden gevoed. Dat kan erg handig zijn voor voeden buiten de beslotenheid van het eigen huis. Pas er bij grote borsten wel altijd voor op dat bij het voeden de borsten niet opgevouwen zitten in de cups. Dat kan voor afknelling van melkkanalen en mogelijk borstontstekingen zorgen. Dit wil vooral nog wel eens gebeuren bij grote borsten met een heel losse structuur.
Dames van formaat: golden girls met girlpower inclusief gebruiksaanwijzing.
