Afbeelding: WBW2012 logo
Het thema van Wereldborstvoedingweek 2012 past uitstekend in een laatste-week-van-het-jaarstemming: Understanding the Past - Planning the Future. Doel is te reflecteren op wat in 20 jaar WBW’s is bereikt wat nog te doen is en waar de knelpunten zitten. Heeft zo niet direct met borstvoeding te maken, maar meer met borstvoeding activisme. Maar ook wanneer je over borstvoeding en kindervoeding- en verzorging denkt zijn terugzien en vooruitblikken goede maatregelen. Terugzien naar waar die pasgeboren baby vandaan komt en waarnaar hij (voor)uitziet. Kijken naar waar ‘’de mens’’ vandaan kwam en wat hem te wachten kan staan. Terugkijkend naar waar die pasgeboren baby vandaan kwam zien we een kind dat in de negen maanden voorafgaand aan zijn geboorte in een steeds nauwer wordende baarmoeder heeft gezeten, knus, warm en beschut en van een constante stroom voeding voorzien. Zijn verwachtingen zijn simpel: een voortzetting van wat hij al kent: knus en warm en beschut leven met een voortdurende stroom voedsel. De staat waarin een mensenkind geboren wordt maakt die vooruitblik legitiem: naakt, onderontwikkeld, hulpeloos en weerloos en met een snel groeiend en zich ontwikkelend brein dat voortdurend voedsel nodig heeft. Alles wat je ziet aan een pasgeboren mensenkind zijn etiketten die roepen om de armen van zijn moeder en voedsel en bescherming aan en uit haar borst.
Kijkend naar waar ‘’de mens’’ vandaan kwam, zien we een diersoort die zich op een aantal punten heel anders ontwikkelde dan de soorten waarmee hij het begin van zijn ontwikkeling als soort heeft gedeeld. De mens is rechtop gaan lopen (echt rechtop, niet op de achterpoten proberen in evenwicht te blijven) en is zijn eten gaan koken, waardoor er meer energie en voedingsstoffen werden opgenomen en de hersengroei een grote vlucht kon nemen. Door die grotere hersengroei werd baren lastig, ook door de combinatie met rechtop gaan, waardoor het bekken kleiner werd. Dat zorgde ervoor dat menskindjes min of meer prematuur geboren worden (ze zouden eigenlijk nog een zes tot negen maanden mogen blijven zitten). De jongen van een zo specialistisch ontwikkelde soort verwachten een zeer specialitische zorg in de kwetsbare periode na de geboorte (met name in de tijd dat ze eigenlijk nog in de baarmoeder hadden moeten zitten). Ze zien vooruit naar een soort buitenbaarmoederlijk vervolg van de zwangerschap: dicht tegen het lichaam waarin ze het baarmoederlijke deel van de zwangerschap doorbrachten. De herinnering aan het ontstaan van de mens zorgt er ook voor dat het lichaam van de moeder vooruitziet naar zo’n buitenbaarmoederlijk zwangerschapsperiode, door te zogen voor organen om het kind te voeden en ondersteunende neurologische en hormonale systmen om dit goed en makkelijk te kunnen uitvoeren. Herinneren en vooruitzien leidt als vanzelf naar goede voornemens en nieuwjaarswensen. Ik wens dat bij alle in het komende jaar geboren kindjes en hun moeders de ingeboren verwachtingen mogen uitkomen en ik neem me voor zoveel als mogleijk die kindjes en hun moeders daarbij te helpen
Kijkend naar waar ‘’de mens’’ vandaan kwam, zien we een diersoort die zich op een aantal punten heel anders ontwikkelde dan de soorten waarmee hij het begin van zijn ontwikkeling als soort heeft gedeeld. De mens is rechtop gaan lopen (echt rechtop, niet op de achterpoten proberen in evenwicht te blijven) en is zijn eten gaan koken, waardoor er meer energie en voedingsstoffen werden opgenomen en de hersengroei een grote vlucht kon nemen. Door die grotere hersengroei werd baren lastig, ook door de combinatie met rechtop gaan, waardoor het bekken kleiner werd. Dat zorgde ervoor dat menskindjes min of meer prematuur geboren worden (ze zouden eigenlijk nog een zes tot negen maanden mogen blijven zitten). De jongen van een zo specialistisch ontwikkelde soort verwachten een zeer specialitische zorg in de kwetsbare periode na de geboorte (met name in de tijd dat ze eigenlijk nog in de baarmoeder hadden moeten zitten). Ze zien vooruit naar een soort buitenbaarmoederlijk vervolg van de zwangerschap: dicht tegen het lichaam waarin ze het baarmoederlijke deel van de zwangerschap doorbrachten. De herinnering aan het ontstaan van de mens zorgt er ook voor dat het lichaam van de moeder vooruitziet naar zo’n buitenbaarmoederlijk zwangerschapsperiode, door te zogen voor organen om het kind te voeden en ondersteunende neurologische en hormonale systmen om dit goed en makkelijk te kunnen uitvoeren. Herinneren en vooruitzien leidt als vanzelf naar goede voornemens en nieuwjaarswensen. Ik wens dat bij alle in het komende jaar geboren kindjes en hun moeders de ingeboren verwachtingen mogen uitkomen en ik neem me voor zoveel als mogleijk die kindjes en hun moeders daarbij te helpen
