Volgens een aantal baby-goeroes is huilen goed voor de stressverwerking en is alleen in slaap leren vallen een vaardigheid die niet vroeg genoeg kan worden aangeleerd. Als je zulke dingen met verve weet te brengen zijn er altijd wel een paar mensen die je klakkeloos geloven. Als het je lukt er een wetenschappelijk-onderbouwd sausje over te gieten, krijg je zelfs goed-opgeleide zorgverleners achter je aan die als ware discipelen onbetaalde reclame voor je ideeën maken. Kassa voor de toko van de goeroe.
‘’Huilen is nodig voor het verwerken en afvoeren van stress.’’ Mensen die dit voorstaan gaan ervan uit dat een jonge baby al dermate veel stress kan opbouwen dat het moet worden afgevoerd. Dat afvoeren gebeurt dan door huilen terwijl de baby wel wordt vastgehouden, maar op geen enkele wijze getroost, juist misschien wel wordt aangemoedigd om te huilen. Waar dit voor oudere kinderen en volwassenen wellicht waar kan zijn (hoewel ik sterk betwijfel of het voor iedereen geldt), klopt het voor een jonge baby absoluut niet. Om te beginnen zou de leefomgeving van een baby zo veilig moeten zijn dat er geen stress wordt opgebouwd die ook weer moet worden afgevoerd. Een baby ontwikkelt zich en groeit zo hard, dat hij gewoonweg geen tijd en energie over heeft om te verspillen aan stress. Mocht er toch sprake zijn van stress, we leven nu eenmaal niet in een ideale wereld, dan is een baby nog niet in staat die op een adequate wijze zelf te reguleren. Zijn mentale en neurologische ontwikkeling zijn gewoon nog niet ver genoeg gevorderd om dat te kunnen. Bij een baby is huilen een stress veroorzakende factor, niet een stress verlagende. Recente wetenschappelijke onderzoeken maken duidelijk dat wanneer baby’s zelf hun stress moeten oplossen ze daarmee verkeerde delen van de hersenen ontwikkelen en verkeerden verbindingen maken. Dit zorgt ervoor dat zij als volwassenen minder goed met stress kunnen omgaan. Het zelf laten oplossen van stress leert kinderen dus niet hoe ze met stress moeten omgaan. Het leert ze hooguit dat de wereld een gevaarlijke plaats is waar ieder voor zich moet zorgen.
Iets anders dat baby’s schijnbaar al vroeg moeten leren is zelf in slaap vallen. Ik vind dat altijd een moeilijk te bevatten begrip. Valt niet iedereen zelf in slaap? Kan je voor iemand anders in slaap vallen? Wat bedoeld wordt is kinderen leren in slaap te vallen terwijl ze alleen zijn. Kennelijk is dat iets dat zo vroeg mogelijk actief moet worden aangeleerd, anders leer je dat nooit meer. Vreemd. Zouden zelf-slapen-goeroes werkelijk denken dat als je dat als baby niet leert je je even lang iemand nodig hebt om in slaap te vallen? Lijkt mij vrij onzinnig. Voor de ouders is het natuurlijk erg handig als je een wakkere baby in zijn bed kunt dumpen zonder erbij te moeten blijven tot hij slaapt. Zoals zoveel dingen die worden gebracht als noodzakelijk voor het kind is het eigenlijk gewoon voor de ouders.
Selluf doen komt al snel genoeg en als ouder zul je nog terugverlangen naar de tijd dat niet alles een eeuwigheid duurde omdat je peuter of kleuter alles ‘’selluf doet’’. Baby’s mogen nog afhankelijk zijn en verzorgd en gekoesterd worden. Van liefdevolle koestering en zo veel mogelijk lichamelijke nabijheid leert een baby dat de wereld een veilige plaats is en dat hij geliefd en gewenst is. Van huilen en alleen gelaten worden leert hij dat de wereld een akelige, enge plaats is, waar je er alleen voor staat en waar je eigenlijk ook niet erg gewenst bent.
Eurolac Flits met label stress, cortisol, huilen