Vandaag 32 jaar geleden beloofden mijn lief en ik elkaar, hij in het beige en ik in het donkerbruin, heel erg seventies, ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand trouw en zorg voor elkaar. Dat is best wel goed gelukt al die 32 jaar. Wat hobbels en strubbelingen zoals ieder die wel heeft, maar voldoende wederzijds vertrouwen om die trouw te laten uitkomen en die zorg aan elkaar te bieden. Trouw zijn aan elkaar heeft, naar mijn ervaring, meer te maken met trouw naar binnen dan met trouw naar buiten. Die trouw naar buiten is maar een stukje van de hele belofte. De trouw naar binnen is de rest: zorg voor en trouw aan elkaar in gezondheid en ziekte, voor- en tegenspoed, rijkdom en armoede. Ook als elkaars eigenschappen, die in het begin misschien vertederend leken je nu tot het uiterste tergen. Ook als je partner steeds meer op je schoonmoeder gaat lijken. Ook als je toch op een aantal punten een aardig afwijkende mening blijkt te hebben en toch alles wat de ander leuk vindt ook echt kunt waarderen. Kortom, niet alleen in de rozengeur en maneschijn, maar ook als alles er minder florissant uitziet.
Trouw en zorg horen ook bij andere soorten relaties. Een onderwijzer of leraar moet trouw zijn aan de belofte die een onderwijsovereenkomst inhoudt; een zorgverlener moet trouw zijn aan de belofte die het aangaan van een zorgovereenkomst eigenlijk is. Zorgverlener en zorgvrager moeten beide een behoorlijke dosis vertrouwen hebben om zo’n overeenkomst aan te kunnen gaan. De zorgverlener moet er op kunnen vertrouwen dat de zorgvrager eerlijke en volledige informatie geeft over de situatie. De zorgvrager moet erop kunnen vertrouwen dat de zorgverlener weet wat ze doet, waar ze het over heeft en dat ze geen dubbele agenda heeft. Trouw en vertrouwen, zorg en eerlijkheid, wederzijds en gelijkwaardig, net als in een huwelijk.
Zorgvrager en zorgverlener hoeven het niet altijd met elkaar eens te zijn. Ze kunnen andere prioriteiten hebben of zaken anders interpreteren. Dat geeft niet, dat mag. Zolang ze er allebei maar eerlijk en oprecht zijn. Zorg bij borstvoeding heeft te maken met erg veel vertrouwenskwesties. Een vrouw die net of even geleden moeder is geworden is kwetsbaar. Alles wat haar aangaat gaat haar kind aan en alles wat haar kind aangaat gaat haar zelf aan. En voor je er als nieuwbakken moeder zelf al helemaal aan gewend bent, komt er een vreemde zich mee bemoeien. En ook al heb je zelf die vreemde erbij geroepen, het blijft een vreemde. Heeft zij wel hetzelfde doel voor ogen? Zal ze jouw keuzes wel goedkeuren of op zijn minst respecteren? Zal ze vinden dat je er een potje van hebt gemaakt?
Straks mag ik weer naar een moeder en haar kleine babytje toe. Ze heeft haar vertrouwen in mij gesteld om de knoop waarin zij en haar kind terecht zijn gekomen te helpen ontwarren. Het zal geen vertrouwensrelatie worden die 32 jaar standhoudt, maar dat wil niet zeggen dat ik er minder in ga investeren. Zij hoopt geholpen te worden. Ik hoop dat vertrouwen waard te zijn en haar die zorg te kunnen geven.
Eurolac Flits! met label deskundig, vertrouwen, zorgverlener, zorgverleners, zorgen
P.S.:
Op verzoek van lezers: mijn eigen trouwfoto, in sepia-tinten, passend bij de kleding van het bruidspaar. In het middeleeuwse Stadhuis van Middelburg.