Ik probeer mee te doen met een Twitterchat. Ik vind dat altijd een hele opgave. Het is een gesprek tussen een onbekend, maar mogelijk groot aantal mensen, die allemaal over verschillende items door elkaar heen praten. (En ondertussen lopen er op je twitter tijdlijn ook nog andere gesprekken waarmee je je wilt bezighouden, en gebeurt er ook op facebook nog van alles en wil je partner ook nog wat vertellen.) Er is wel een centraal thema, maar er lopen meestal meerdere gespreklijnen door elkaar heen. Het centrale thema vandaag is voeden in het openbaar (vito), met een oogje naar de komende feesten rondom gaande koningin en komende koning. Er zal van alles te doen zijn en moeders die eraan willen meedoen, willen liefst hun kind meenemen. Het is dan wel zo handig als moeder niet om de haverklap zich moet terugtrekken uit de feestelijkheden om in een verborgen hoekje te voeden. Het zou het eenvoudigst zijn om gewoon te voeden waar je bent, maar in onze samenleving wordt dat niet altijd even goed gewaardeerd. Voor sommige moeders maakt dat voeden in het openbaar tot een heldendaad; anderen trekken zich van starende of zelfs vijandige blikken niets aan.
De bvchatters delen hun ervaringen met vito. Sommigen hebben altijd en overal zonder moeite of problemen in het wild gevoed, anderen eerst schoorvoetend, later met gemak en met een oudere peuter weer wat aarzelender. Sommige kindjes hebben te veel afleiding als er van alles om ze heen gebeurt. Zij worden onrustig, laten telkens los en gaan soms zelfs bijten. Dan is vito toch wat minder aangenaam. Groter wordende kindjes laten soms ook nu en dan de goede techniek en beetje versloffen en dat komt de discretie van het vito niet erg ten goede. Ook ervaren wildvoedsters voeden liever met enige discretie en liever niet met beide dames tentoongesteld. Zoals een moeder het verwoordde: ‘’Was het in Nederland heel normaal geweest kinderen na hun 1e jaar te voeden had ik waarschijnlijk geen problemen gehad met vito en de bijbehorende bbb (als in blote bungelende borsten) in het openbaar ;)’’. Het is niet gewoon in onze contreien om dat soort dingen in het zicht van Jan en alleman te doen: ‘’Als vrouwen in het openbaar zouden voeden en ook meer vrouwen zouden borstvoeding geven, dan zouden kinderen en pubers het vanzelf meekrijgen en zou het gewoner zijn.’’
Het gesprek lijkt zich te richten op vito met een ouder kind. Kennelijk is een jonge baby makkelijker, minder opvallend of wordt er minder afwijzend op gereageerd. Of voelen moeders zich zelf meer op hun gemak met de meer geconcentreerde manier van borstdrinken van een jonge baby. Oudere baby’s en peuters willen niet discreet voeden, al helemaal niet met een doek over hun hoofd. ze willen terwijl ze drinken ook de omgeving in de gaten houden, misschien zelfs wat communiceren met moeder en mensen die er ook bij zijn, of ze willen net als thuis ondertussen aan de andere borst friemelen of eens een andere houding uitproberen (want, bedacht ze, misschien dat het best wel handig zou kunnen zijn om, terwijl je de rechterborst drinkt, met je tenen in moeders linkeroor te prutten). Of ze proberen moeders aandacht te trekken en vast te houden door aan de borst te trekken, erin te knijpen of te bijten.
In een kort nevenlijntje somden moeders op waar ze zoal hadden zitten, staan of lopen borstvoeding geven: banken, parken, winkels, kroegen, restaurants, verjaardagen, alle makkelijke stoelen in de Ikea (om een goede voedingsstoel uit te kiezen), strand, dierentuin, kerk, begrafenis, huwelijk, bus, trein, Franse metro, ongemakkelijk onder een doek achterin een auto,
Moeders die al langer voeden, ook in het openbaar, herkennen bij andere moeders en peuters de subtiele signalen die moeders en kinderen uitwisselen om te voeden. Het lijkt een beetje op een geheim genootschap waarvan alleen de ingewijden elkaar herkennen. Wie eenmaal lid is, is dat voor het leven, zelfs wanneer der geen kinderen meer te voeden zijn. Ze zien en herkennen elkaar, herkennen de gebaartjes en blikken die moeders en kinderen uitwisselen en het soort codetaal die ze gebruiken. En als zo’n alumni-lid een ander lid in het wild tegen komt, kijken ze elkaar vriendelijk aan met een wetende glimlach.
Eurolac Flits! met label of zoekterm openbaar voeden, peuter, bijten. Deze links leiden elk naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.