Bij het openen van mijn Twitter deze kille, dampige ochtend viel mijn oog op het woord frustratie. Iemand vroeg zich vertwijfeld af ‘’ Frustratie, hoe kan het dat er zóveel vrouwen zo weinig van #borstvoeding weten??‘’ Ik herkende de frustratie en gooide gelijk die van mezelf er even achteraan: ‘’omdat er niet over gepraat mag worden, want dan praat je andere moeders schuldgevoel aan zeggen ze | en omdat zorgverleners er weinig/niks over weten en de praatjes vd kunstvoedingfabrikanten napraten | en omdat borsten voornamelijk met seks worden geassocieerd en mensen het eigenlijk een beetje vies vinden’’ Zo, dat was er maar weer even uit op de vroege zaterdagochtend. Zoals gewoonlijk begon ik er pas na het uitgooien echt over na te denken en bedacht ik me dat het toch wel iets genuanceerder ligt. En zo kwam ik weer bij verwachting uit. Wat verwacht je als je in verwachting bent? Wat zou je kunnen verwachten? Wat mag je verwachten?
Wat je vooral verwacht als je in verwachting bent is een kind, natuurlijk. Maar dan? Als dat kind er dan is, wat dan? Veel vrouwen, zeker als ze voor het eerst zwanger zijn, denken niet veel verder dan het krijgen van het verwachtte kind. Dat lijkt de eindstreep van de hele verwachting. Maar daar lig je dan met je kind op je roze wolk, en dan? Oeps, zei ik roze wolk? Nou, dat is alvast de eerste verwachting die als een zeepbel uit elkaar spat. Niks roze wolk, eerder een donderwolk voor veel moeders. Pijn van onder, pijn van boven, het emotionele apparatus in een stroomversnelling en paps met zijn handen in het haar. Wat je ook verwacht had, dit niet. Niet besteld ook, zeker weten. En, in tegenstelling tot een bestelling van een postorderbedrijf, je kan het niet eens terug sturen.
Wat verwacht een gemiddelde vrouw van het moederschap, van haar baby? In de beeldvorming zijn baby’s schattige, knuffelige wezentjes die voornamelijk slapen, eten en poepen. Als je zorgt dat er op gezette tijden eten in gaat en de poep verwijderd wordt, heb je er verder geen kind aan. Ze dragen schattige of stoere kleertjes en voor het enkele spuugje hebben ze van die grappige slabbetjes. Voor die verzorgende dingen heb je net als voor de bevalling een cursus gevolgd. En, ook net als met de bevalling, bleek de praktijk toch niet helemaal met de verwachting overeen te komen. De baby wil veel vaker eten dan je verwacht en veel minder te slapen. De berg vuile luiers, ja dat klopt wel ongeveer, maar of je daar nu zo blij van wordt? En waarom werkt die borstvoeding niet gewoon? Hoe moeilijk kan dat nu helemaal zijn? En dat dat bijna net zo veel pijn doet als de weeën hadden ze ook wel eens mogen vertellen.
Het maatschappelijke beeld dat de verwachtingen rond borstvoeding schept, is ook niet helemaal realistisch. Borstvoeding is goed voor baby’s, kleine baby’s, dus de meeste moeders zijn wel geneigd en genegen dat te gaan doen of een poging ertoe te wagen. Om borstvoeding te geven verbind je de connectoren met elkaar en plop-slok-slik, klaar. Een beetje gênant is het wel, want die borsten associëren we meer met volwassen dingen dan met een baby, dus wordt borstvoeding liefst een beetje uit het sociale leven geweerd. Het is niet echt salonfähig, zeg maar. Een nadeel daarvan is wel dat we niet echt een realistische verwachting hebben van hoe dat plop-slok-slik eigenlijk precies werkt. En dat alles kan dus uiteindelijk leiden tot die gefrustreerde uitroep: waarom weten zo veel moeders zo weinig over borstvoeding!
Wie niet genoeg weet, moet meer leren. Maar als je daarmee wacht tot je die kennis moet hebben en toepassen, is het te laat. Borstvoeding educatie moet dus eerder komen. Niet in de zwangerschap, want dan kijkt een moeder vooral uit naar de bevalling en de rest wordt in de opslag gemikt. Al voor de zwangerschap, dus. Al gelijk met de beeldvorming en het opbouwen van haar verwachtingen rondom moederschap en baby’s. Om dat voor elkaar te krijgen zal borstvoeding eerst uit de kast moeten komen. We moeten onszelf en de maatschappij dwingen het salonfähig te maken, zodat opgroeiende kinderen er al mee in aanraking komen. Dan zou het een normaal onderdeel moeten zijn in de biologielessen en de lessen die over verzorging en gezondheid gaan. Op die basis kan een cursus tijdens de zwangerschap wel net dat beetje extra geven. Als we er dan gelijk even voor zorgen dat de opleidingen van zorgverleners ook meewerken aan realistische verwachtingen en solide kennis, kan er weinig meer mis gaan. Is er wellicht toch ruimte voor een klein roze wolkje.
Eurolac Flits! met label verwachting, verwachtingen, onderwijs, informatie. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.