Er zijn van die liedjes die ooit voor iemand werden geschreven en die vervolgens door de uitvoering van anderen beroemd worden. ‘I’ve got you under my skin’, geschreven door Cole Porter voor een musical werd beroemd gemaakt door Frank Sinatra. Daarna door talloze artiesten ten gehore gebracht, waaronder Ella Fitzgerald, maar nooit zo als door Sinatra. Sinatra had iets, dat onder je huid kroop. Vreemd eigenlijk, want hij had, om eerlijk te zijn, een heel generieke, niet erg diepe mannenstem; niet slecht, maar niet echt heel bijzonder. Het was dan ook meer wat hij met zijn stem deed, dan de stem zelf die hem zo razend populair maakte. Hij zat je op je huid, kroop onder je huid. De tekst van eerder genoemd liedje is een liefdeslied, maar het past ook heel goed als lied van een moeder voor haar kind.
Een moeder en haar kind zitten elkaar op de huid, kruipen onder elkaars huid, als een verliefd stel. De omgeving krijgt er wel eens genoeg van. (Als mijn huisgenoten, toen ik verkering had, mijn vrijer zagen aankomen, dan ging er snel eentje op de bank zitten, zodat wij niet naast elkaar konden zitten …) Maar het is een wezenlijke behoefte om dicht bij elkaar te zijn en elkaar letterlijk op de huid te zitten als je verliefd bent. Een moeder en haar pasgeboren kind zijn zo’n verliefd stel.
De huid is een belangrijk orgaan. Onnoemelijk veel receptoren ontvangen elke aanraking en sturen de bijbehorende informatie naar de hersenen. Daar wordt de aanraking geanalyseerd en gecategoriseerd. Er worden verbanden gelegd met eerdere aanrakingservaringen. Dit gebeurt bij beide partners van de aanraking. Hoe intenser de aanraking, hoe meer huid erbij betrokken is en hoe vaker het wordt herhaald, hoe dieper de ervaring in de hersenen inslijpt en een spoor nalaat. Al die sporen in de hersenen laten diezelfde hersenen soepeler werken, leggen voor het kind relatie-snelwegen aan en breiden moeders eigen netwerk uit.
Zo sterk werkt die aanrakingsverwerking door de hersenen door, dat het hele functioneren van zowel moeder als kind er door verbetert. Moeders worden scherper van geest, meer gefocust en bereid en in staat tot het ontdekken en elimineren van gevaar. Bij het kind zorgt het ook voor focus op de belangrijkste taken: zich voeden, laten beschermen en volop groeien en ontwikkelen. Die focus is belangrijk, want omdat alles voor het pasgeboren kind nog nieuw is, zijn er nog geen verbindingen in zijn hersenen waarmee de nieuwe indrukken kunnen worden vergeleken. Alles komt dus vooralsnog ongezeefd binnen, alles moet nog een plaats krijgen, een categorie, een toegangsweg.
Dicht tegen de huid van zijn moeder wordt een deel van de indrukken die op de baby afkomen gefilterd. Zo kan hij zich onderdompelen in de indrukken die zijn moeder hem geeft. Die indrukken kan hij over zijn hele huid laten lopen en onder zijn huid laten kruipen, zodat de rest een beetje buiten blijft. De wegbereiders van moeders aanraking hebben zo alle kans hun blauwdruk uit te leggen en ervoor te zorgen dat de systemen voor levensonderhoud rustig kunnen werken zonder dominant te worden.
Ondertussen bij moeder zit haar kind op en onder haar huid. Ook zij is even helemaal ondergedompeld in die ervaring. Soms wordt haar wel eens gezegd dat ze een beetje los moet laten, aan haarzelf toekomen, aan zichzelf denken, voor zichzelf zorgen. Maar dan mag moeder meezingen met Sinatra: ‘’Waarom zou ik me proberen te verzetten, ik weet dat ik alles zou opgeven om jou dicht bij me te hebben; elke keer als ik me bedenk het toch te proberen, stop ik al voor ik ermee begin, want jij zit onder mijn huid’’. Een moeder die haar kind al tegen zich aan heeft ervaren wordt onrustig bij het idee van hem weg te gaan, ook al is het maar voor even.
Sinatra F: I've got you under my skin. op YouTube met teksten
Eurolac Flits! over beschermende moeder, Slaaplied-liefdeslied
Eurolac Flits! met label moeder-en-kind-nabijheid, bescherming Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.