Opgedragen aan ouders die geen genoegen nemen met het door het zittende regiem aangedragen brood en spelen, maar zelf nadenken over hoe ze hun kind het beste kunnen liefhebben , verzorgen en opvoeden binnen hun evolutionair ontwikkelde blauwdruk. De ware revolutionairen.
Ik heb mezelf nooit echt als een revolutionair gezien. Revolutie, dan dacht ik aan de Franse, de Amerikaanse en de Russische revolutie (en laten we vooral die in eigen land en voormalige koloniën niet vergeten): bloederig, gewelddadig en halve bevolkingen uitroeiend. En daarvan houd ik niet zo, behalve als het in een boek of film is van het post-apocalyptische doemscenario genre. Bij nader inzien zijn er toch ook heel wat geweldloze revoluties. Die vallen vaak een beetje weg tegen de achtergrond, want ze zijn niet heel spectaculair en gaan ogenschijnlijk niet om het voortbestaan van de beschaving. Dit zijn de revoluties die geen regeringen omver werpen, maar ideeën. De wapens zijn geen pijl-en-bogen, speren, geweren en kanonnen, maar gedachten en woorden. En zo’n revolutionair ja, dat ben ik toch wel een beetje.
Revolutionairen worden door de volgers gezien als helden, rolmodellen en leiders. Door de anderen worden ze gezien als rebellen, guerrillastrijders en terroristen. Datzelfde geldt voor mensen met revolutionaire ideeën. Sommige mensen herkennen die ideeën en willen ze volgen; anderen zien ze als een aanval op het establishment. En dan is er nog een, soms vrij grote, groep die als verschikte hazen ertussen in zit en niet weet welke kant te kiezen. Ze zouden zich het liefste onder de winnaar scharen, want dat lijkt de veiligste weg. Wie aan de kant van de winnaar staat hoeft na afloop namelijk niets te vrezen. Maar hoe weet je nu tijdens de revolutie wie gaat winnen?
Ja, zo’n revolutionair wil ik toch wel zijn. Geen meeloper, geen twijfelaar, maar vooraan op de barricaden. Mijn zwaard is geslepen, mijn munitiehouder ruimschoots gevuld, de wapens in de aanslag. De ideologieën die ik wil revolutioneren gaan over kinderen, jonge kinderen, en hun eten en slapen. Eigenlijk hoeft er niets aan dat eten en slapen van kinderen te worden veranderd. De evolutie heeft perfect gezorgd voor goed werkbare oplossingen op die vlakken. De evolutie van de mens en daarmee met het eten en slapen van mensenkinderen is een traag proces geweest, uitgetest en beproefd in generaties na generaties over de hele wereld. Maar mensen zijn mensen en die nemen nooit zomaar zonder slag of stoot aan dat dat evolutionaire ontwerp werkelijk goed is. Ze veranderen daar dus van alles aan. Of proberen dat toch. En zo creëren ze een heel ander regiem. Een regiem waarmee niet iedereen het eens is.
Evolutie is wat anders dan revolutie, compleet anders, volledig tegenovergesteld. Evolutie heeft vele en vele generaties nodig om iets te veranderen; revolutie kan zich in een enkele generatie voltrekken en dat generatie na generatie opnieuw en steeds een andere kant op. Wat evolutie in zo’n lang en traag proces heeft vastgelegd kan een snelle revolutie niet veranderen. Wat een revolutie verandert is de manier waarop we ertegenaan kijken. Evolutie creëert een werkelijkheid. Revolutie gaat over ideeën over die werkelijkheid. Revolutie gaat over het denken over een status quo en over ideeën omtrent een andere status quo. Om die nieuwe status quo te bereiken is een opstand nodig om het proces op gang te brengen. Maar het wordt pas echt en stevig verankerd wanneer de toekijkers en afwachters ervan kunnen worden overtuigd dat de revolutionairen de strijd gaan winnen. Pas dan wordt een revolutie breed genoeg gedragen om tot werkelijke, en mogelijk langer standhoudende, verandering te leiden.
Mijn scherp geslepen zwaard zijn mijn woorden, mijn munitie is te vinden in de wetenschap. Mijn vuurkracht is te vinden in mijn liefde voor het kind en zijn prachtige, evolutionair vastgelegde, ontwerp. Ik ben een revolutionair tegen wil en dank. Ik kan niet anders.
Revoluties tegen de evolutie beschreven door Julieanne Hensby: Controlled Crying: Historical Perspectives. 21 November 2012 op lifebeginslactation.blogspot