Hoewel veel tienerzwangerschappen cultureel ongepast of ongewenst zijn, zijn er maar weinig ook echt onmogelijk. Heel in het begin van de puberteit kan het vermogen om zwanger te worden vooruit lopen op het vermogen om een zwangerschap gezond uit te dragen en een kind te baren en vervolgens toereikend te voeden. De gemiddelde leeftijd dat een meisje de eerste tekenen van puberteit krijgt (borstgroei, verandering in lichaamsbeharing en menstruatie) is door allerlei oorzaken de laatste decennia sterk gedaald. Kwam het halverwege de vorige eeuw nog nauwelijks voor dat een meisje voor het eerst ongesteld werd voor het beëindigen van het basisonderwijs, nu is het aantal meisjes dat pas in het vervolgonderwijs gaat menstrueren sterk in de minderheid. Het begin van de puberteit is ook het begin van de laatste groeispurt en in die jaren tot ze 16-18 jaar is groeit een meisje uit tot een vrouw en voegt nog even 20 centimeter aan haar lengte toe. Haar bekken wordt wijder, zichtbaar in de bredere heupen, en haar boezem groeit uit. Het meisje werd een vrouw, helemaal klaar om moeder te worden.
Een meisje dat zwanger wordt voor haar lichaam de voorsprong van de eerste vruchtbaarheid heeft ingehaald maakt een slechte start in het vrouwzijn. Haar lichaam wordt gedwongen tot taken waar het nog niet klaar voor is. En hoewel bevruchting vanaf die eerste ovulatie mogelijk is, is de zwangerschap eigenlijk onmogelijk. Het zal het lichaam van de moeder vervormen en de laatste groei en uiteindelijke ontwikkeling laten stagneren. Ze wordt gedwongen om zonder overgang van meisje vrouw te worden en de puberteit over te slaan. Zo’n onmogelijke zwangerschap zou bij voorkeur voorkomen moeten worden. Voorkomen is in dit geval niet alleen beter dan genezen, het is eigenlijk de enige humane en logische optie. Eerlijke en tijdige seksuele voorlichting is voor dit voorkomen noodzakelijk. Met het verlagen van de leeftijd waarop de puberteit begint daalt ook de leeftijd van de eerste seksuele experimenten. Dat vinden de meeste ouders moeilijk om over te denken, laat staan het zich voor te stellen. Maar het is gewoon een feit dat vanaf het moment dat de hormonen zich roeren seks tot de mogelijkheden hoort. Daarover hoeft niet spastisch gedaan te worden, het is, in feite, gewoon een normale lichamelijke functie die uitgeprobeerd en geoefend wil worden.
Goede seksuele voorlichting gaat niet over standjes (die vinden ze zelf wel uit), maar over liefde, tederheid en hartstocht. Het gaat over passie, verlangen en verbondenheid. Het gaat over twee mensen die op gelijk niveau met elkaar communiceren en uit vrije wil zich aan elkaar willen overgeven. Goede seksuele voorlichting gaat dus ook over gelijkwaardigheid, communicatie en eigen beslissingsrecht. En over veiligheid. Vooral over veiligheid. Het is een illusie dat pubers kan worden verboden seks te hebben. Het minste dat je kunt doen is ervoor zorgen dat ze het veilig doen. En, net als met eerlijke informatie over borstvoeding, moeten ouders en zorgverleners, wanneer er met die veiligheid iets mis is gegaan, er zijn en zonder geheven vingertjes helpen waar en hoe nodig is om met de veranderde omstandigheden om te gaan.