Mensen die dingen verkopen doen dat, naast het verkrijgen van geld om brood op de plank te krijgen, omdat ze denken dat er mensen zijn die dat wat ze te verkopen hebben ergens voor kunnen gebruiken. Om potentiële kopers te laten weten wat er te koop is en waarvoor het dient schrijft de verkoper het op zijn product en in de beschrijving van zijn catalogus. Tenzij het overduidelijk is natuurlijk. Brood koop je om ervan te eten en gezond te blijven. Pas als het brood niet is wat het lijkt, staat het erop: ‘’voor showdoeleinden; niet geschikt voor consumptie’’. Als het brood meer is dan het lijkt te zijn, staat dat er ook bij: ''met extra zemelen voor een betere stoelgang’’, bijvoorbeeld. Schoenen behoeven over het algemeen geen aanprijzing, maar als er iets aan het ontwerp is veranderd of toegevoegd kan er een aanprijzing bij komen: ''met verhoogd voetbed tegen doorzakkende voeten’’ zou er dan op kunnen staan. Ook verzorgingsproducten hebben uiteraard etiketten met aanwijzingen voor doel en gebruik. Tegen zweten, tegen luchtjes, tegen een schrale huid. Of tegen rimpels, vlekken en algemene lelijkheid. De claims vliegen de potentiële klant om de oren.
Claims moeten eerlijk zijn. Of ze nu de schoonheid of de gezondheid betreffen, aanbieders van producten mogen geen dingen claimen die ze niet kunnen waarmaken. In de voedingsmiddelenindustrie wordt daar zwaar de hand mee gelicht. Fabrikanten leven zich volledig uit in het maken van de meest fantasievolle producten, waar over het algemeen niemand op zit te wachten. Vervolgens creëren ze een markt voor die fantasievolle en onnodige producten door ze te adverteren in een aura van gezondheidsclaims. Er wordt hen van overheidswege opvallend weinig in de weg gelegd, op een enkele min of meer symbolische reprimande na. Gelukkig zijn er instanties zoals Foodwatch* en Keuringsdienst van Waarde** die dit soort machinaties voor ons in de gaten houden. De claims op schoonheidsproducten zijn te hilarisch om serieus te nemen, dus die mogen wat mij betreft ongecensureerd erop blijven staan. Zolang we maar elke advertentie daarover lezen met de Adobe Photoshop stunt in gedachten (zie foto).
Bij geneesmiddelen gaat het om echte gezondheidsclaims en die zijn bij wet vrij strak geregeld. Die claims moeten namelijk bewezen zijn en dat bewijs wordt bewezen door een claim te kopen. Wanneer een fabrikant of verkoper dus op zijn product wil zetten dat het antibacterieel werkt, zal hij met een zak geld en een document met onderzoeksresultaten naar het betreffende overheidskantoor moeten gaan en die claim laten registreren. Die onderzoeken moeten zijn uitgevoerd volgens de huidige standaard van het dubbelblinde, gerandomiseerde, gecontroleerde onderzoek. Dit soort onderzoeken duren lang en kosten scheepsladingen met geld. Voor Big Farma is dat geen punt. die hebben dat geld en zij gaan dat met hun product ook weer ruimschoots terugverdienen en meer. Anders is het voor de kleine aanbieders en de fabrikanten en verkopers van niet-reguliere middelen.
Natuurgeneesmiddelen, homeopathische en antroposofische geneesmiddelen, bloesemtherapie, fytotherapie, … daar is allemaal weinig onderzoek naar gedaan op de manier die door de claim-uitdelers als enige juiste manier wordt gezien. Over het algemeen is er geen geldbron om wel op die manier te onderzoeken. Het gevolg is dat de consument helemaal niet meer beschermd wordt (terwijl dat toch om te beginnen de bedoeling heette te zijn), omdat er op de etiketten en de productomschrijvingen niet meer mag worden aangegeven waarvoor het middel is bedoeld. Zelfs het verwijzen naar artikelen waarin dit wordt uitgelegd is niet meer toegestaan. Een van de doelen van deze maatregel was het uitsluiten van oneerlijke concurrentie. De uitkomst is nog oneerlijker concurrentie, omdat alleen de aanbieders met veel geld hun producten adequaat kunnen aanprijzen. Hun dure producten. Hun dure producten die lang niet altijd doen wat ze claimen. Hun dure, lang niet altijd wekende producten met vaak ernstige bijwerkingen.
Betaalbare, laagdrempelige, veilige medicatie en verzorgingsproducten worden op deze manier heel moeilijk bereikbaar gemaakt. Het is voor de potentiële kopers moeilijk uit te maken waarvoor het product dat zij willen gebruiken precies bedoeld is, welke werkzaamheid ervan mag worden verwacht. Ook aanbieders van verzorgende en therapeutische middelen bij borstvoeding worden de dupe van deze maatregelen en dus ook de moeders en kinderen die er baat bij zouden kunnen hebben ze te gebruiken. Eurolac Lactatiekunde is één van die aanbieders. Op de producten en in de productbeschrijvingen in de Eurolac Web Winkel staan geen duidende namen meer en geen indicaties voor gebruik. Daarom de komende dagen productbeschrijvingen van alles wat er in de Eurolac Web Winkel te koop is.
*) Foodwatch: eerlijk over gezondheidsclaims
**) Keuringsdienst van Waarde: kijkt verder dan het etiket