Afbeelding: De Schreeuw van de Noorse impressionist Edvard Munch (1893)
Borstvoeding, gewoon een baby aan de borst en zo, is natuurlijk en vanzelfsprekend en normaal en iedere moeder en kind wordt verondersteld het zomaar vanzelf te kunnen. Ware het niet dat dat ideaalplaatje niet voor elke moeder en baby opgaat. Soms lukt het ondanks allerlei pogingen en een tas vol trucs niet om een baby aan de borst te laten drinken. Moeder kan dan kiezen om haar melk af te kolven voor haar baby. Ik vind dat persoonlijk altijd een heel dapper besluit, want het is kiezen voor de moeizame weg. In het begin ontmoeten deze moeders bewonderende blikken, die allengs overgaan in onbegrip. Waarom zou je toch al die moeite doen als er toch een prima alternatief is? Het punt is: er is voor veel moeders geen prima alternatief. Melk van een ander mensenmoeder, zo al verkrijgbaar, is voor velen net een brug te ver. En het kunstmatige vervangingsmiddel is geen prima alternatief, het is, voor de meeste moeders, een allerlaatste redmiddel als de keuze gaat om wel of geen eten.
Het principe van het afkolven van en voeden met moedermelk is simpel; de praktijk en de emotie een stuk lastiger. Het principe van kolven is om op gezette tijden of op tijden dat de baby anders zou drinken op een andere manier de melk uit de borsten te halen en vervolgens de baby die melk op een andere manier te drinken te geven. Op gezette tijden of op tijden dat de baby zou drinken. Dat is eenvoudig als moeder en kind niet bij elkaar zijn, maar lastig als ze dat wel zijn. Want vasthoudend aan het principe van voeden op verzoek zou je moeten kolven als de baby vraagt, maar als de baby vraagt zou je ook gelijk moeten voeden. Opties: kolven op vaste tijden en voeden op verzoek. Of kolven een tien-vijftien minuten voor de baby’s verzoek tot voeden wordt verwacht. Bij sommige baby’s is dat redelijk makkelijk in te schatten, bij anderen is er geen staat op te maken. In de praktijk zal het neerkomen op kolven min of meer op een schema en voeden min of meer op verzoek.
Dan het voeden. Hoeveel, hoe vaak, wanneer, door wie, …? deze vragen moeten opnieuw worden beantwoord wanneer borstvoeding aan de borst geen optie meer is. Uitgangspunt zou kunnen zijn om het voeden zo dicht mogelijk bij het originele plan te houden. Dus op verzoek, met kleine beetjes, door de moeder. In combinatie met zo veel mogelijk lichaamscontact en in een houding die moeder en kind bij elkaar houdt. Kan het niet door de moeder? Dan liefst een enkel ander vertrouwd persoon, of zo min mogelijk verschillende anderen. En altijd in een koesterende houding met zo veel mogelijk lichaamscontact. Begin met kleine beetjes, denk aan de fysiologische maaginhoud! en gebruik een speen waaraan gewerkt moet worden om er melk uit te krijgen. Een fles met snelle stroom zet aan tot langer willen zuigen omdat de zuigbehoefte is afgesteld op langzamer drinken. Langer drinken zorgt voor grotere voedingen en dat kan weer een factor zijn bij het aanwennen van een levenslange gewoonte van grote en nog grotere porties eten en overgewicht. Bereken de dagelijkse melkbehoefte (150ml keer het aantal kilo’s lichaamsgewicht per dag met een maximum van rond de liter) en deel dat om te beginnen in 10-12 porties. Dat zijn kleine porties, maar de portie vergroten is makkelijker dan verkleinen.
Ja maar, ja maar, en ík dan? zit nu de emotie van de moeder te roepen. Ik ben er ook nog en ik heb het er moeilijk mee. Ik ben een vrouw en een moeder en ik wordt verondersteld gewoon dat kind aan die borst te kunnen leggen. En iedereen vindt dat ik me niet zo moet aanstellen en gewoon de fles moet gaan geven. En weet je, emotie? Je hebt gelijk, schreeuw maar en roep maar. Gooi het eruit, krop het niet op. Je mag het moeilijk vinden, je mag het bagger vinden, je mag er zwaar de pest over in hebben en je mag dat laten weten. Dat mag je zelfs uitschreeuwen als je dat nodig hebt. Dat is geen zeuren, dat is rouwen. Je rouwt om het verlies van de droom. Dat is normaal. Dat is gewoon. Niemand hoeft je daar op aan te spreken of je over te halen het niet of anders te doen. Jouw lijf, jouw kind, jouw keuze. Dat doe je met liefde, maar het hoeft niet te betekenen dat je het ook leuk vindt. Als je eens een praatpaal, een scheldpaal of een huilschouder nodig hebt: mijn schouders en ik houden ons aanbevolen. Zonder je te proberen over te halen er maar mee op te houden.
Eurolac Flits! met label moedermelk, afkolven, kolf, voeden op verzoek