Pech kan iedereen overkomen. Zelf ben ik er de laatste tijd nogal mee geslagen. Een paar weken terug met een kaasschaaf een stukje van mijn duim af, een paar dagen geleden met een rasp een flinke snee in een andere vinger en gisterenavond bij het uitlaten van de hond over mijn eigen voeten gestruikeld, wat me achterliet met algehele spierpijn, een kapotte knie en een geschaafde hand. Ik zit dus nu te typen met een rechterhand waar aan de wijsvingertop een pleister zit en aan de voet van de hand een verbandje met vette zalf op de grote schaafwond. Dat typt niet echt handig. Dubbel pech dus, want een stukje schrijven wordt erg lastig zo. Mijn illustratie ligt voor de hand: Bella uit Twilight, een vrouw zo onhandig dat ze geen rechte lijn over een glad oppervlak kan lopen zonder over haar eigen voeten te struikelen, die torenhoge hakken moet leren dragen voor haar trouwdag.
Pech is een soms sterk bepalende factor in het leven. Je kan van alles voorbereiden tot in de puntjes, maar domme pech kan alles in de war sturen. Murphy’s wet zorgt ervoor dat je vaak ook nog pech op pech krijgt. Bij borstvoeding kan dat betekenen dat je behalve grote borsten met vlakke tepels ook nog een kind hebt met een klein mondje of een strak tongriempje of een dik lipriempje of alles tegelijk. Of je hebt een van nature niet erg overvloedig productie en een kind met een niet erg overtuigende drinktechniek. Of je hebt juist overenthousiast producerende borsten en een baby met slikproblemen. Pech, vette pech en dubbele pech.
Vaak wordt er bij problemen met borstvoeding gezocht naar een enkele oorzaak. Dit is aan de hand of dat is aan de hand. Dan wordt dus dit of dat behandeld, het probleem wordt een beetje kleiner, maar niet opgelost. Want er is maar zelden een enkele oorzaak of reden voor problemen. Vaak is het zelfs zo dat elke oorzaak op zich maar klein kan zijn en over het hoofd wordt gezien. Dat kan dan resulteren in een vroegtijdig stoppen met borstvoeding, omdat ‘’het voor mij niet werkte’’. Pech, vette pech, dubbele pech voor moeder en kind.
Bijkomend stukje pech, bij die niet goed gediagnosticeerde problemen die tot voortijdig stoppen leiden, is dat moeders het idee krijgen dat zij niet goed genoeg hun best hebben gedaan of dat zij niet tot een zo simpele actie in staat zijn als het voeden van kind. Dat is heel jammer en onnodig, want bij een juiste diagnose had een juiste behandeling kunnen worden ingezet en zou de moeder niet het gevoel hebben dat het allemaal haar schuld is, haar onhandigheid of haar onvermogen. Voor mijn beroepsgenoten is het ook pech: vaak is de conclusie dat de hulp van een lactatiekundige ook geen zin heeft. Dat wij er vaak pas worden bij geroepen als de puinhoop al haast niet meer op te ruimen is, is meestal niet duidelijk. Pech, vette pech, dubbele pech.