Gisteren was ik als standhouder op de Ouders Natuurlijk Beurs in Doorwerth. Het was een feest. Het feest zat hem in de mensen: Stefan Kleintjes en zijn charmante assistentes van Kenniscentrum Borstvoeding met wie ik de stand deelde. Al die geweldige collega-standhouders. De organisatie, de mensen achter de beurs die het feest mogelijk maakten. Alle mensen die van Twitter, Facebook of de winkel al bekend waren en die nu even een gezicht erbij gaven. Oude bekenden die ik alleen maar op dit soort dagen nog zie. Maar vooral de kinderen. Ik had tegen het einde van de dag het gevoel dat ik mijn mond niet meer in een neutrale stand kon krijgen, omdat ik de hele dag met een grote glimlach op mijn gezicht naar al die kinderen stond te kijken. Dat was het ware feest: als die kinderen. Kinderen in buggy's, bij vaders en moeders op de buik en op de rug, op de arm en zelf lopend, spelend en slokjes veiligheid bij mama halend.
Kinderen zijn een feest en de kinderen vonden het zelf ook een feest. Geen onvertogen woord, geen gehuil of geschreeuw, de hele dag in alle drukte bleven de kinderen vrolijk en gezellig. (Pas helemaal aan het eind van de dag, na de beurs, in de eetzaal werd het een paar kleintjes allemaal te veel en gaven daar, geheel begrijpelijk, luidkeels uiting aan.)
Zou het komen door de gezamenlijk uitgeademde sfeer van vrede en sympathie of zou het komen door de grote gemene deler van de meerderheid van de bezoekers van deze beurs? Want dit publiek is niet je doorsnee Nederlandse of Vlaamse ouder. Dit zijn ouders die om te beginnen eens een keertje extra hebben nagedacht over hoe ze met hun kinderen willen omgaan en wat hun opvoedingsdoel is. Ouders die niet de grote kudde van mainstream ouderschap volgen, maar een eigen menig hebben of vormen over wat zij gezond vinden voor hun kind in lichamelijk en psychisch-emotioneel opzicht.
Een feest dus, voor ouders, kinderen, standhouders en de organisatie. Een feest om met vreugde op terug te zien en met verlangen uit de zien naar de volgende editie. Nog maar een jaartje wachten.