Mijn broer komt op visite, met zijn dochter, met man en kind. Voor de gezelligheid komen mijn dochter met man en kind ook, want de nichten willen elkaar en elkaars kind wel weer eens zien. Andere dochter en schoondochter vinden dat allemaal zo gezellig dat ze ook komen. Zo’n invasie in één keer is heel gezellig, maar je wilt die toch netjes en goed kunnen ontvangen. Dus moet er worden gepoetst, eten in huis gehaald en taart gebakken worden. Want je wil toch een beetje goed voor de dag komen, ook al is het alleen maar je grote broer en je kinderen, en verdere familie. Voor een deel van het eten wordt gezorgd, want getrouwde dochter neemt een mega-pan pompoensoep mee. Hoef ik alleen nog de broodjes. En de taart. En het poetsen. Maar gezellig is het wel, natuurlijk.
Gezinnen waar net een kindje is geboren krijgen ook nogal wat bezoek over het algemeen. Dat is gezellig en pasgebakken ouders doen eigenlijk niets liever dan het jongste gezinslid uitgebreid aan de wereld tonen en verhalen vertellen over het avontuur van de geboorte. Maar je wilt toch ook een beetje goed voor de dag komen met een opgeruimd huis en wat lekkers bij de koffie. En dat is gelijk het probleem, want als ouders van een pasgeboren kindje heb je daar de tijd en eigenlijk ook de energie niet voor. Pasgeboren kindjes weten nog niet van conventie en gastvrij ontvangen van visite. Pasgeboren kindjes hebben hun moeder nodig en haar borst of hun vader om lekker tegenaan te knuffelen. En dat hebben ze vaak en veel nodig. Vaders en moeders hebben dat ook nodig, want die moeten dat nieuwe kindje leren kennen. Datzelfde geldt voor oudere broertjes en zusjes.
Eigenlijk zou ook kraamvisite in plaats van kraamcadeautjes liever iets anders meebrengen. Zoals die pan pompoensoep die mijn dochter meeneemt. Of zoals de twee beschuitbussen vol oliebollen die mijn zus meenam toen ze op kraambezoek kwam voor mijn op 30 december geboren zoon (‘’Ja, ik dacht, jij zal wel geen zin hebben om nu de hele dag in de keuken boven de kokende olie te staan.’’). Of kraamvisite kan een klusje doen, bijvoorbeeld even de stofzuiger door de kamer halen of een was draaien.
Wie nieuwe ouders geluk wenst zou namelijk eigenlijk zo’n wens substantiëler moeten maken door het geluk een handje te helpen. De zorg voor een baby, het voeden, en het invoegen in het gezin is een grote taak, een belangrijke taak, die best een beetje ondersteuning kan gebruiken. Moeder heeft al haar aandacht, tijd en energie nodig om de baby te geven wat hij verwacht en nodig heeft, en om de borstvoeding goed op de rails te krijgen. veel moeders vinden het moeilijk om de baby aan de borst te leggen als er mensen bij zijn (het gaat immers nog niet zo handig en de hele boel gaat bloot), maar ze vinden het ook moeilijk de visite te vragen even weg te gaan. Sensitieve visite ziet dat aankomen en gaat zelf even de kamer uit, doet ondertussen een klusje, schenkt zijn eigen koffie in en brengt moeder ook gelijk wat te eten en drinken.
In culturen waar een kraamvrouw wordt geëerd en verzorgd, waar haar allerlei taken uit handen worden genomen en ze volop de gelegenheid krijgt om aan haar nieuwe rol, haar kind en alles eromheen te wennen, waar ook altijd wel een ervaren moeder in de buurt is voor steun en informatie, komt postpartumdepressie haast niet voor.
Kendall-Tackett K: A new paradigm for depression in new mothers: the central role of inflammation and how breastfeeding and anti-inflammatory treatments protect maternal mental health. International Breastfeeding Journal 2007, 2:6 doi:10.1186/1746-4358-2-6
Kendall-Tackett K: How Other Cultures Prevent Postpartum Depression; Social Structures that Protect New Mothers’ Mental Health. Gepubliceerd online bij www.uppitysciencechick.com