Na alle getuigenissen over goede, slechte en gemiste informatie zal ik dan maar het voortouw nemen en proberen goede informatie te geven. Over realistische verwachtingen heb ik het al vaak gehad. Ik ben een groot voorstander van het mensen op tijd laten weten wat ze kunnen gaan verwachten. Ik zorg er graag voor dat vrouwen weten dat moeder zijn niet iets is dat je er even naast doet, maar dat het gewoon hard werken is. Moeder worden is vrij eenvoudig: je baart een kind. Maar moeder zijn is een ander verhaal. Een kind vraagt tijd, energie en aandacht. Veel tijd, veel energie en veel aandacht. Op tijden die jou misschien niet goed uitkomen, energie die je na al je andere taken misschien niet meer over hebt, aandacht die je al over zoveel andere zaken moest verdelen. Als je een partner hebt, kun je veel dingen verdelen, samen doen. Dat is goed voor jou, want het spaart je tijd, energie en aandacht. Goed voor je kind, want die komt niets te kort. goed voor je partner want die moet zijn of haar eigen band aangaan met jullie kind. Een band aangaan, je hechten doe je door veel samen te zijn en samen dingen te doen: knuffelen, badderen, verzorgen, meer knuffelen, verschonen, slapen, spelen, en nog eens knuffelen. De houding, je attitude, die je daarin als ouders samen aanneemt is vormend voor de manier waarop jullie in de rest van je carrière als ouders met elkaar en je kind(eren) zult omgaan en voor de manier waarop je kind nu en alter relaties zal aangaan en onderhouden. Da’s hard werken, maar het is een investering die zich dubbel en dwars terugbetaald. en dan hebben we het nog niet eens over voeden gehad. Want wat en hoe je voedt, is hierbij eigenlijk niet eens zo belangrijk. Het is het ouders zijn en het nemen en dragen van je verantwoordelijkheid daarin, dat hard werken is, de voeding komt erbij.
Borstvoeding geven is een vak apart. Natuurlijk, het is natuurlijk, maar niet alles wat natuurlijk en aangeboren is, komt vanzelf. Het één makkelijker dan het ander, en de één moet meer oefenen dan de ander, net als met praten, lopen en met mensen omgaan. Goede voorbereiding helpt. Een deel van die voorbereiding bestaat uit kennis opdoen. Kennis over houding bijvoorbeeld. In welke houding kun je het beste voeden? Vroeger zou ik daar een heel verhaal over gehouden hebben, maar tegenwoordig zeg ik: elke houding waarin moeder en kind comfortabel zijn, de baby melk krijgt en moeder geen pijn heeft. Als aan die voorwaarden wordt voldaan mag het verder op-zijn-kop en achterstevoren zijn. Vooral als een kind ouder wordt gaat hij letterlijk experimenteren met houdingen en wordt het inderdaad soms op-zijn-kop en achterstevoren en ook nog met losse handen. Bij een beginnende baby is wat meer houvast toch wel handig. Onderzoek en praktijk wijzen uit dat houdingen en posities, waarbij de baby en moeder zoveel mogelijk tegen elkaar aanliggen, het beste werken. Dicht tegen elkaar aan, niet alleen buik tegen buik, maar verder ook zo dicht tegen elkaar dat er tussen het lichaam van de moeder aan de ene kant en de buik, de borst, de hals en de kin van de baby aan de andere kant geen papiertje te wringen is. Het is ook handig (voor het bereiken van het gewenste comfort niveau van moeder en kind) als er zo min mogelijk spieren moeten worden gebruikt voor het handhaven van de houding. Het weerstaan van de zwaartekracht vergt ook redelijk wat spierkracht en coördinatie, dus vermijden we liever ook. Dat alles optellend is voor waarschijnlijk de meeste moeder-kindparen een houding waarbij de moeder achterover leunt (goed gesteund in de rug, de nek en de armen) en de baby op zijn buik bovenop haar ligt de meest comfortabel voor allebei, met een goede en goed verwerkbare melkstroom voor de baby en zonder pijn voor de moeder. Zo meten moeder en kind zich samen een houding aan.
www.biologicalnurturing.com
www.biologicalnurturing.nl