Foto: medische bloedzuigers. Aderlating en andere vormen van bloed aftappen waren ooit gerespecteerde chirurgijnsmethodes, werden daarna als kwakzalverij verguisd en worden nu weer overwogen als wetenschappelijk gefundeerde behandelmethode. Het kan verkeren.
Dat een simpel oproepje via Twitter toch stof kan geven voor zoveel stukjes. Heel opvallend was dat door artsen en verpleegkundigen zo vaak werd geadviseerd om maar niet te beginnen met borstvoeding of er op een of andere manier mee te stoppen. Opvallend vooral omdat zo heel erg wetenschappelijk ongefundeerde adviezen zijn. En dat is dan weer zo opvallend omdat telkens, wanneer iemand, bijvoorbeeld een lactatiekundige, met een borstvoeding-vriendelijk advies komt, de artsen en verpleegkundigen om het hardst roepen om de wetenschappelijke onderbouwing voor dat vreemde, nieuwe, enge advies. Zo vraag ik me echt af hoe die verpleegkundige die een bevallende moeder in het ziekenhuis te verstaan gaf dat "met zulke tepels borstvoeding niet gaat lukken" dat als Evidence Based Practice kon laten doorgaan. Toegegeven, het is handig als tepels klein genoeg zijn zodat de baby er zijn mond omheen kan krijgen, maar de tepels zijn niet doorslaggevend bij de bepalen of borstvoeding al dan niet lukt. Welbeschouwd zijn tepels van relatief ondergeschikt belang. Om goed te kunnen drinken aan de borst moet de baby vooral toegang hebben tot de weefsels rondom en achter de tepel. Wat wel goed en wetenschappelijk onderbouwd is, is dat wanneer de baby zich focust op de tepel en daar al zijn zuigkracht op los laat, dat dan het borstvoeding succes in gevaar wordt gebracht door tepelletsel, ook wel kloven genoemd. Een verpleegkundige die ook in de zorg voor borstvoeding EBP toepast zou weten dat niet de vorm of grootte van de tepel borstvoeding succes bepaalt, maar de manier waarop de baby de borst pakt en drinkt. En dat haar begeleiding en informatie daarbij van doorslaggevend belang kunnen zijn.
Ook artsen laten Evidence Based Medicin voor wat het is als zij moeders adviseren geen borstvoeding te blijven geven als zij zwanger zijn of niet aan tandem voeden te doen. Er is geen splintertje bewijs te vinden in de wetenschappelijke literatuur dat borstvoeding geven slecht is voor het groeiende kind in de baarmoeder of dat twee kinderen van verschillende leeftijd tegelijkertijd voeden voor de een of de ander tot gebrek zou leiden. Voeden tijdens de zwangerschap kan vor sommige moeder onaangenaam zijn door het afnemen van de melkproductie, maar het is aan hen zelf om te bepalen of dat ongemak voldoende reden is om hun kind de borst te ontzeggen. Voor de foetus is er geen enkel probleem, want het moederlichaam richt zich primair tot de zorg voor het jongste leven. De hoeveelheid oxytocine die vrijkomt voor de toeschietreflex staat in geen enkele verhouding tot de hoeveelheid die nodig is om een baring in gang te zetten, hoewel sommige moeders tijdens het voeden wel eens een harde buik kunnen krijgen. Iedere medicus weet echter dat harde buiken gewoonlijk niet tot premature baring leiden. Zolang de arts een zwangere vrouw niet ontraadt om een orgasme te krijgen, hoeft hij haar ook het borstvoeden niet af te raden, want ook bij een orgasme wordt meer oxytocine afgegeven.
Je zou kunnen zeggen dat artsen het ook niet kunnen helpen dat ze zo weinig van borstvoeding afweten; ze krijgen er immers nauwelijks iets over te horen tijdens hun 8 jarige opleiding en wat ze leren over zuigelingenvoeding komt voornamelijk uit de koker van, jawel daar zijn ze weer, de kunstvoeding fabrikanten. Aan de andere kant zou je kunnen stellen dat artsen een ethische verplichting te hebben zichzelf te voorzien van goede informatie en bij gebrek daaraan zich te onthouden van advisering voer het betreffende onderwerp. Gelukkig zijn er bronnen van kennis en wetenschap voor artsen door artsen. Een heel goede bron is The Academy of Breastfeeding Medicine. De ABM heeft een aantal zeer goed onderbouwde protocollen en zeer regelmatig congressen en seminars. De eerstvolgende gelegenheid is 19 en 20 mei in Trieste, Italiƫ (waar ondergetekende een korte paperpresentatie mag geven). Belangrijke sprekers zijn Maria Enrica Bettinelli, Fiona Dykes, Pat Hoddinott, Kathleen Marinelli, Anne Marie Oudesluys-Murphy, Michael Woolridge. Ik wil artsen die met moeders, kinderen en borstvoeding werken van harte aanmoedigen hiernaartoe te gaan en moeders wil ik met nadruk adviseren hun arts van deze organisatie en dit evenement op de hoogte te stellen.
O, deelnemers moeten er wel gewoon zelf voor de toegang en verblijf betalen, want er is geen kunstvoeding sponsoring.
Academy of Breastfeeding Medicine (ABM)
ABM congress Trieste 19-20 mei 2012
Eurolac Flits met label ABM, protocol , EBM, EBP