Vrouwen werken. Hebben ze altijd gedaan, doen ze overal. Moeders werken. Hebben ze altijd gedaan, doen ze overal. Moederschap is en was voor het overgrote deel van alle vrouwen op de wereld geen reden om niet te werken. In het overgrote deel van de wereld en de geschiedenis zou dat ook niet mogelijk zijn (geweest). Toch, in onze tijd in de geschiedenis en onze plaats in de wereld werkend moederschap is een groot discussieonderwerp. Met felle kampen pro en contra. Mensen die mij een beetje kennen zullen zeggen dat ik stevig in het contra-kamp zit. Ben ik niet een van die lui die altijd maar beweren dat kleine kinderen en moeders bij elkaar horen? Toch? Ja, dat klopt. Toch ben ik niet tegen werkende moeders. Integendeel, ik heb ook nooit stilgezeten toen ik kleine kinderen had. Ik ben wel een grote voorstander van moeder en kind nabijheid. En dat is waar de schoen wringt. In onze cultuur is het gebruikelijk dat moeders van hun kinderen worden gescheiden als zij gaan werken. Vrouwen die moeder worden worden gedwongen te kiezen tussen moederschap en meedraaien in de maatschappij. En dat is jammer en voor veel vrouwen is het een reden om uitgeblust en uitgebrand te raken. Buitenshuis werkende, van hun kinderen gescheiden, vrouwen horen bij de bevolkingsgroep die het zwaarst worden getroffen door dingen als ‘’managersziekte’’. In de Westerse praktijk van alledag zijn buitenshuis werkende vrouwen daarnaast over het algemeen de eerst verantwoordelijke voor de zorg voor de kinderen en het huis (de mannen helpen mee, steken een handje uit of passen op de kinderen). Vrouwen werken met gemak 3 banen: voor een baas, als moeder en als huishoudster. Tel daarbij op de vrouwelijke neiging om zelf overal de verantwoording voor te nemen met de bijbehorende schuldgevoelens en daar is je recept voor ellende. Als moeders niet van hun jonge kinderen zouden hoeven te worden gescheiden en als vrouwen meer solidariteit met elkaar zouden hebben, zou het al een stuk beter gaan.
En waar is dan mijn link met borstvoeding? Wel, borstvoeding zou ook een stuk makkelijker zijn als moeders en kinderen dichter bij elkaar waren, niet alleen in de eerste uren en dagen nadat een kind geboren wordt, maar ook in de maanden erna als een kind nog zo van veelvuldige voedingen afhankelijk is en als hij nog veel beter gedijt als hij wordt gevoed, verzorgd en vooral gekoesterd door maar een paar hechtingsfiguren in plaats van door een hele reeks elkaar afwisselende, betaalde verzorgers.
Nee, ik pleit niet voor het terugplaatsen van moeders naar het aanrecht (gebruik dat geld voor kinderopvang maar voor huishoudelijke problemen!), maar naar hun rechtmatige plaats als moeder naast hun rechtmatige plaats als productief lid van de samenleving.